Ғашықтық – азап, азабы ғажап бірақ та

Ғашықтық – азап, азабы ғажап бірақ та,
Дертінде тозақ, деміндегісі жұмақ па?!
Шын ғашық болсаң біріңді-бірің жылатпа,
Жылаттың екен, жыласын ғашық, жұбатпа!
Жыласын ғашық, жылауы әбден тарқасын,
Күйігі бойға, күйініші ойға тарқасын.
Ғашықтар жылап, дүние құлап қалған жоқ,
Дүние – жалған, ғашықтығынан қорқасың!
Дүние – жалған, ғашықтығына кім бірақ
Құламас дейсің көзі мен көңілі бұлдырап?
Бір құлатарың, бір жылатарың болса да,
Қызықсың, дүние-ай, қызыл түлкідей құрғыр-ақ.
Қызықсың, дүние-ай, қызыл түлкідей алдарсың,
Алданыш – тәтті, бар болғыр, бар сәт бар болсын!
Қумасқа болмас қу қызық сені қайтейік,
Адам ғып жүрек, сүйетін құдірет бергесін!
Адам ғып жүрек, сүйетін құдірет бергенмен,
Махаббат дерттің дауасын тапқан кемнен-кем!
Зарығу болған, тарығу болған мүмкін ол
Тұратын шығар табынып, жылап, еңіреуден,
Тұратын шығар табынып, жылап, еңіреуден,
(Жыр жазған шығар мендей бір ақын тебіренген.)
Дүниені жуып, дүниені шайып тазартқан
Ғашықтық дерті аумайды жаңбыр, желдерден.
Ғашықтық дерті аумайды жаңбыр, желдерден,
Жаңбырым, желім – жалғызым менің, кел бермен!
Тазарсын менің бойдағы пәле-құзғыным,
Бір ғана дәттен, бір ғана сәттен сен берген.
Бір ғана дәттен, бір ғана сәттен сен берген,
Сен де өлмейсің ғой, ал одан кейін мен де өлмен.
Басымызға біздің Қозы мен Баян секілді
Ортақ құлпытас қоймайды ешкім өлгенмен.
Бір ғана белгі қояр да, қоймас, қоя алмас,
Тас қойып барып табынғанға ешкім оянбас.
...Деміңді үрлеп, дертіңді қалай беріп ең,
Одан да маған соны айтшы, қалқам, ең алғаш.
Деміңді үрлеп, дертіңді қалай беріп ең,
Еркімді билеп, еркіңді қалай беріп ең?
Сертімді алып, сертіңді қалай беріп ең,
Махаббат – уға елтуді қалай үйретіп,
Өртіңді талай өшіріп барып өліп ем.
– Өлтірдің! – десең, өліп те саған сеніп ем,
Сенімен бәрі, болды ғой бәрі сенімен...
Шын ғашық болсаң, сен дағы мені бір жылат,
Тәтті бір түстей көзімнің алдын бұлдырат!
Жұмағың жұмақ, тозағың да қат, қимасым,
Көзіңнен бір күн ұшармын мен де, біл бірақ!

---