Өлең, жыр, ақындар

Өсімдік аты – Жұматай

  • 19.09.2020
  • 0
  • 0
  • 2342
Сараң да малын алдырған
Сайраған кезде жүрегім.
Шөлде де шөлін қандырған
Жыңғылға тарқан ұл едім.
Озбырлар алса бетімнен,
Жымию болды мұратым.
Ол кезде шырша секілді ем
Көгеріп, көктеп тұратын.
Мойныма оны алайын,
Күнә ма ол ортақ бір маған –
Шыбықтай қыздың талайын
Құлмақша орап, шырмағам.
Бокста көзін ісіріп
Қойғанда достың не түрлі,
Бетіне бастым қысылып,
Атқұлақ қылып бетімді.
Қалмадым қарыз-құрызға,
Қыздырып тойын досымның.
Кезімде шыққан қымызға
Күшәлә болып қосылдым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алдымнен менің жасыл тау, қызы таң күлген

  • 0
  • 0

Алдымнен менің жасыл тау, қызы таң күлген,
Өспірім күнім, тәуелсіз, тентек шағымда
Қаратал жақта бетпе-бет келіп қалдым мен
Биқасап киген бетіде мең бар сағымға.

Толық

Өзі жайлы ойланғасын туғалы

  • 0
  • 0

Өзі жайлы ойланғасын туғалы
Өлең жолы болғандықтан қуғаны,
Өмір жайлы ойламайтын ақын аз,
Ойламайтын өлімі де туралы.

Толық

Мамырым менің...

  • 0
  • 0

Бозамық көкке бозторғай құсты ілдірген,
Мал өріс қырға масаты тыстап үлгірген,
Мамырым менің, жер бетін түгел көгерткен,
Үйренем сенің үлгіңнен!

Толық

Қарап көріңіз