Өлең, жыр, ақындар

Өсімдік аты – Жұматай

  • 19.09.2020
  • 0
  • 0
  • 2413
Сараң да малын алдырған
Сайраған кезде жүрегім.
Шөлде де шөлін қандырған
Жыңғылға тарқан ұл едім.
Озбырлар алса бетімнен,
Жымию болды мұратым.
Ол кезде шырша секілді ем
Көгеріп, көктеп тұратын.
Мойныма оны алайын,
Күнә ма ол ортақ бір маған –
Шыбықтай қыздың талайын
Құлмақша орап, шырмағам.
Бокста көзін ісіріп
Қойғанда достың не түрлі,
Бетіне бастым қысылып,
Атқұлақ қылып бетімді.
Қалмадым қарыз-құрызға,
Қыздырып тойын досымның.
Кезімде шыққан қымызға
Күшәлә болып қосылдым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айыбым болса кеше жүр

  • 0
  • 0

Айыбым болса кеше жүр
Асқақтау жердің маралы.
Жырладым сені неше жыл
Жындантып неше қаланы?

Толық

Тынып ем, тұнайын деп тыныппын ғой

  • 0
  • 0

Тынып ем, тұнайын деп тыныппын ғой,
Сен мені көрмеген соң ұмыттың ғой.
Жанымда мұң бар еді мың бәлелі,
Мен соған түсе-түсе құнықтым ғой.

Толық

Бір мөлдір достық боп көксеуім

  • 0
  • 0

Бір мөлдір достық боп көксеуім,
Қуантқым келген соң жыр елін.
Алдымен байтақтан тек сенің
Атыңның озуын тіледім.

Толық

Қарап көріңіз