Менiң аңқау тәтемді

Менiң аңқау тәтемдi,
Менiң адал тәтемдi,
Менiң ауру тәтемдi
Алдап кеткен қара жүрек, келдiң бе?
Көрiнбесең болар едi сен мүлде,
Көп жұбаттым шыдашы деп мен оны,
Тез келер деп саған құлай сендiм де.
Күлгенiңдi, гүлдерiңдi сағынды ол,
Жайраң қағып жүргенiңдi сағынды ол.
Қашан ғана еридi деп сұрайтын,
Қаңтар байдың қатып-семген қары мол.
Жiбiмедi, ерiмедi сiрi қар
Кездi боран қара таппай ұрынар
Ешкiм сенi ақ тәтемдей күткен жоқ
Күтпейдi де. Бiлiп ал.
Сыбырлады ол ернiнiң ұшымен
Саған айтар сөзi бар-ды, түсiнем.
Сенi қашан келедi деп сарыла
Терезеге қарап жатты қысымен.
Соңғы күнi төңiрегiн жай барлап,
“Қашан?” дедi маған қарап қайран қап
...Келiп тұрсың түк бiлмеген болып сен
Бәрi бiткен кезде мiне, жайраңдап.
Мен сенi қарсы алмаймын, көктем.

---