Өлең, жыр, ақындар

Не деген ауылымның кеші мұңды

  • 11.10.2020
  • 0
  • 0
  • 1301
Не деген ауылымның кеші мұңды.
Жан едім,
Жүрегі ақ, кешірімді.
Ардан безіп жүрген де өзім екем,
Бақ келіп түрткілейді есігімді.
Құны бір, көк тиын боп маған ардың.
Біреуді жек көрейін, табалармын.
Қашан есім кіреді, ойлап жүрмін,
Бабы келіп, бақ қонған бабалардың.
Өртейді өзегімді, сезім деген.
Түндерім өтіп жатыр, көз ілмеген.
Мен жалғыз,
Жүрегім де жалғыз менің,
Сол жан қайда екен-ай «өзің» деген.
Дос болып, шайтанменен, періменен.
Ажыратты- дейді Алла- сені менен.
Бабаларым талайды оқып, жазған,
Асыл ғой тектілерім, еміренем.
Қой дейді, алда дейді бағың әлі.
Қам көңіл, сезімге бір бағынады.
Балалық күндерім-ай, келмей кеткен,
Қөңіл құрғыр сол күнді сағынады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сығалап қойып, мырс етіп қойған ішінен

  • 0
  • 0

Сығалап қойып, мырс етіп қойған ішінен,
Жандардың жайын,
Пейілін оның түсінем.
Ағаның айтқан ақ жолын ұқпас жандарды,

Толық

Әрбір қазақ сенің қимас жалғызың!

  • 0
  • 0

Алмастырып күнді түндер, түнді күн.
Бағаламай бұл жалғанның бір күнін,
Адамзаттан неге қашты мейірім?
Түтіп жеуге дайын тұрар бір-бірін.

Толық

Жасырынып тас атпаңдар бауырлар!

  • 0
  • 0

Жоқ адамға бауырым-ау кейіп көр.
Зомбилердей тап өздері, кейіпкер.
Мықты болса, жарқырап бір шықпай ма,
Атын, затын тұмшалаған «фейктер».

Толық

Қарап көріңіз