Өлең, жыр, ақындар

Тау бөктері

  • 11.10.2020
  • 0
  • 0
  • 1924
Тау бөктері,
Мамыр айы, ұнап тым.
Тыныс алдым жағасында бұлақтың.
Таңмен бірге қауыз жарған еңілікгүл,
Арасында қымсынады құрақтың.
Тобылғысы шашақ шашып, гүлденіп.
Жоталары қызыл арай түрге еніп.
Су бойында сұлу қыздай ақ қайың,
Деп тұрғандай, «Кетпедің бе бір келіп?»
Қызғалтағы, сарғалтаққа ұмсынып.
Мамыражай маужырайды күн шығып.
Кәрі талдың бұтақтарын жел тербеп,
Кәрі шырша тұрғандай ма күрсініп?!
Ақ жібектей гүлге оранып долана.
Тобылғысын қамшы етейін, бола ма?
Мен өскен жұрт,
Мен өскен тау осы жер,
Қайта оралар мекенім де сол ара.
Нәрін алып,
Таңда түскен шықтан да,
Қозықұйрық биыл ерте шыққан ба?
Бар дүниені кетем бір сәт ұмытып,
Жасыл жайлау қыр басына шыққанда.
Сағындырды жота, тауың, белесің!
Сұлулығын келіп көрші, сенесің.
Сағынышпен өлеңімді арнайын,
Туған жерін ұмытыпты демесін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біз кетеміз, дүние жалған қалады

  • 0
  • 0

Әр адамның әрқалай ғой, таланы.
Сәйгүлік көп тасқа тиген табаны.
Жапалақтай жалпылдаған жандар көп,
Аярлар мен жағымпаздың заманы.

Толық

Жүрейік қиналғанға көмектесіп

  • 0
  • 0

Үркітіп жіберген бе, түлен түртіп?!
Бір жақсылық алдымнан жүрем күтіп.
Тағдырдың тоқпағына шыдап келем,
Сан рет жіберсе де ренжітіп.

Толық

Жаңбырлы түн!

  • 0
  • 0

Қала мұңды,
Түнеріп тұр, жаңбырлы.
Таң да атпады жылап, сықтап таң құрлы.
Мұңлық-Зарлық ертегісі секілді,

Толық

Қарап көріңіз