Ешкімді

Ешкімді,
Керек етпен ештеңені.
Көңілім – көне қобыз, көшкен өңі.
Бұт қысып бұралқы иттей қыңсылаған
Жалғанның жалықтырды ескі əуені.
Ешкімді,
Керек етпен ештеңені.
Өмірім өзімшілге өш келеді:
Ертпесең ертпей-ақ қой көшке мені!
Алмасаң алмай-ақ қой еске мені!
Жетімдей ертелі-кеш еңіреген
Жек көріп кетсем кешір, сені де, Өлең.
Қазымыр қарашаға жұртын тастап
Қаз-тырна қайтып жатыр легіменен.
Қаз-тырна қайтып жатыр лек-легімен,
Қаймығып қара күздің өкпегінен.
Өзеуреп, өле жаздап тұрмаған соң
Өзім де кейбіреуге жек көрінем.
...Ешкімді,
Ештеңені керек етпен!
Енші алғам керегімше кереметтен...
Көңілді елеңдетер ештеңе жоқ,
Бəрі де маған келіп, менен өткен.
...Ешкімді,
Ештеңені керек етпен!

---