Өлең, жыр, ақындар

Өзін-өзі өртеген бауырға

  • 11.10.2020
  • 0
  • 0
  • 972
Білгің келсе менен де сұра жайды,
Құдайым сені мұнша сынамайды.
Қарапайым,
Алладан үмітті жан,
Бір басына мол мансап сұрамайды.
Кімдер ол,
Өртке оранып жайды ұқ деген?
Ол әңгүдік,
Уақытша, байлық деген.
Қара нанмен қара су ішсең дағы,
Өмір сүрген жақсы ғой айлықпенен.
Өзіңді өртеп,
Өзіңдіңді өртке орадың,
Сынып қалдың,
Әлсізсің, тоқтамадың.
Әділдікті іздесең мені тыңда,
Тағы өзіңді өртеме, тоқта жаным.
Қарасам, білігің көп, білерің де,
Күшің болса айқасқын білегіңде,
Өз-өзіңді өртемей алыса бер,
Құдайың болса егер, жүрегіңде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмір өлең!

  • 0
  • 0

Берейінші күзді мына суреттеп.
Қысыңа да жеткізетін сүйреп кеп.
Жапырақ та тағдыр тағылым сияқты,
Жерге түсер ирелеңдеп, билеп кеп.

Толық

Ақ қарға ораныпты

  • 0
  • 0

Ақ қарға ораныпты,
Алатау атырабы.
Тудың деп құшағымда,
Өзіне шақырады.

Толық

Береке бірлігіңнің бастауы

  • 0
  • 0

Береке бірлігіңнің бастауы – Әйел,
Басыңнан бақ шіркіннің қашпауы – Әйел.
Есіктегі басыңды төрге сүйреп,
Жамандықты жуытпай тастауы – Әйел.

Толық

Қарап көріңіз