Өлең, жыр, ақындар

Бiлмеймiн...

  • 02.11.2020
  • 0
  • 0
  • 803
Бiлмеймiн түстiм селсоқ күйге нендей,
Шыбын жан қалды неге күйбелеңдей.
О тоба, мен тағы да ғашықпын ба,
Бiр сезiм шақырып тұр сүй дегендей.

Сезiмнiң сиқыры арбап қойған ба шын,
Қайран бас қалайша ендi айналмасын.
Көз алдым құбылжыған гүл-гүл әлем,
Кiлемдей қызыл-сары жайған жасыл.

Көрмейтiн жан-ем сүю межесiн мен,
Айырды-ау бұл ғашықтық тез есiмнен.
Масайып алған сынды шарап iшiп,
Неге екен барам айнып өз осьiмнен.

Берiлiп қала берем ерсi мұңға,
Мәжнүн боп кеттiм бе екен мен шынында?
Сағымдай қолды бұлғай бергенiңше,
Бағымдай селсоқтырмай келшi мұнда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмір - Өлең

  • 0
  • 0

(Қалам + Қағаз + Сөздер) = Өлең.
(Сұлу + Сезім + Көздер)= Өлең.
(Шабыт + Муза + Түндер)= Өлең.
Махаббатпен гүлдер егем.

Толық

Кітап дүкенінде

  • 0
  • 0

Түрлі-түсті, қызыл, жасыл, ақ, сары,
Құлпыртады жемістері бақшалы.
Қарап тұрсаң дәмділері санаулы-ақ,
(Ақынсымақ көп қой қазір ақшалы)

Толық

Аяулы адам

  • 0
  • 0

Селкеу түссе сенімге бір,
Күй кешеді көңіл небір.
"Адамдардың бәрі – аяулы,
Надандарсыз", – дедің бе өмір?

Толық

Қарап көріңіз