Өлең, жыр, ақындар

Сүйшi күздi

  • 02.11.2020
  • 0
  • 0
  • 827
Неге екенi, қыздары бiздiң өңiр,
Желдi салқын сүймейдi, күздi қоңыр.
Көктеменi жүредi жырға қосып,
Үздiге бiр.

Содан кейiн жүрегi сыздар күздiң,
Мейiрiмге бөленбей мұздар жүз күн.
Жаурағыштау келедi, сондықтан да,
Қыздар бiздiң.

Телiп жатар гүл-қыздар күздi әрнеге,
Теңеулерiн естiсең, мұздар дене.
Күзгi бақтан сонда да шықпайсыңдар,
Қыздар! Неге?

Тыңдашы ару, атырап күйшiмiздi,
Қарашы ару, жапырақ бишiмiздi.
Мендiк мына жүрекпен күзге ғашық,
Сүйшi күздi!..
Күйшi күздi!
Бишi күздi!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қараша

  • 0
  • 0

Қараша айы, қара суық,
Қара жел тұр аласұрып.
Қарасырап тірлік көзі,-
Қарауытқан қар асынып.

Толық

Ақын Ә. Аймақпен қоштасар сәтте

  • 0
  • 0

Көңiлiм елең-алаң.
Неге осы өледi адам?
Тағы бiр жайсаң өттi,
Әбiлда деген ағам.

Толық

Өліара

  • 0
  • 0

Қыс келерде, қоштасарда күзбенен,
Жапырақтар құлап бiткен шағында,
Қоштасқаным және менiң сiзбенен,
Көз алдымда, әлi де әлi жадымда.

Толық

Қарап көріңіз