Ақ қар

Кербездене жайнап сылқым қыс керім,
Ағартуда дала, қырдың үстерін.
Қызықтаймын терезеден ақ ұлпа,-
Қардың билеп жапалақтай түскенін.

Ақ қар, ақ қар, - сәнқой сұлу жандай нақ,
Киіндіріп салды жалаң талды әйбат.
Бүлдіршіндей сондай нәзік, сондай пәк,
Еркелетсем жел қуалап салды ойнақ.

Ақ қар, ақ қар, - суретші ғой ұлы бір,
Әттең оның бізге тиын құны бір.
Шын талантты айыра алмай жүрміз-ау,
Ертең соны таптаймыз ғой, құрығыр.

Ақ қар, ақ қар, - қыстың көркі, мақтаны,
Қара жердің жамылғысы - мақпалы.
Тазартуы шығар мүмкін күнадан,
Жаратқанның қысты ойлап тапқаны.

Ақ қар, ақ қар, - жүзі жылы, марайма,
Суық болып көрінеді ол талайға.
Мұздайы нес, жайшы алақаныңды,
Еріп кетіп жүрмесінші, абайла.

Кербездене жайнап сылқым қыс керім,
Ағартуда дала, қырдың үстерін.
Ақ қағазға ақ қар салып отырмын,
Аппақ болып қоңыр жазу үстелім...

---