Өлең, жыр, ақындар

Түсіну

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 683
Күйдіретін отты жебе кірпігі,
Кешпес күнә сендей қызды сүймесем.
Сені көрсем, халге түсіп күлкілі,
Соншалықты аянышты күй кешем.
Қимай үнсіз өртенеді өзегім,
Әніңді ойлап, өлер болдым үздіккен.
Мен кешегі серілердің көзі едім,
Атағына қырылатын қыз біткен.
Сүйіп тұрып, бақыт тілеу жолыңа,
Айықтырмас ғашық жанды бар мұңнан.
Азған ғасыр бұйырды ғой сорыма,
Әйтпегенде кім шығады алдымнан?
Әйел сүю бақытты етпес ақынды,
Ең орынды еш бірінде құшпаған.
Батырлар ғой мұнда нағыз қатынды,
Қатын қылып қадірімен ұстаған.
Жалғыз мұңды аңсатумен жүдеткен,
Болмайды екен қасіреттің қайыры.
Жырға ғашық,
Нұрға ғашық жүрекпен,
Сені сүйіп нем бар еді, тәйірі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғайыптың құсы

  • 0
  • 0

Арманым асыл бейне, ерке қылық,
Елесіңді желге айтам ертегі қып.
Сарғайған жапырақтан нөкер ертіп,
Түн сайын жоқ қараймын, бөрте мініп.

Толық

Кім кетті

  • 0
  • 0

Кім кетті,
Кім келді?...
Жұрт білмес,
Осыны неліктен ұқтым кеш?

Толық

Жаннан асыл

  • 0
  • 0

Жаннан асыл,
Ханнан асқан құрметтім,
Сенсіз, қалқа, қалай ғұмыр сүрмекпін?!
Аспаны бар, ауасы жоқ ғаламдай,

Толық

Қарап көріңіз