Өлең, жыр, ақындар

Түсіну

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 789
Күйдіретін отты жебе кірпігі,
Кешпес күнә сендей қызды сүймесем.
Сені көрсем, халге түсіп күлкілі,
Соншалықты аянышты күй кешем.
Қимай үнсіз өртенеді өзегім,
Әніңді ойлап, өлер болдым үздіккен.
Мен кешегі серілердің көзі едім,
Атағына қырылатын қыз біткен.
Сүйіп тұрып, бақыт тілеу жолыңа,
Айықтырмас ғашық жанды бар мұңнан.
Азған ғасыр бұйырды ғой сорыма,
Әйтпегенде кім шығады алдымнан?
Әйел сүю бақытты етпес ақынды,
Ең орынды еш бірінде құшпаған.
Батырлар ғой мұнда нағыз қатынды,
Қатын қылып қадірімен ұстаған.
Жалғыз мұңды аңсатумен жүдеткен,
Болмайды екен қасіреттің қайыры.
Жырға ғашық,
Нұрға ғашық жүрекпен,
Сені сүйіп нем бар еді, тәйірі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаны жұпар сұлу айым

  • 0
  • 0

Жаны жұпар сұлу айым,
Сүймеу мүмкін емес еді.
“Шуағыңа жылынайын”,
Айтып қойдым неге соны?

Толық

Ақтөс

  • 0
  • 0

Сен аулада үресің...
Ай мен жырдың,
Арасында адасып, әй, мен де үрдім.
Екеуміз еріксіз ит болдық-ау,

Толық

Қалқам-ау

  • 0
  • 0

Қалқам-ау,
Не қалды екен біз қимаған?
Жапырақ жанымызды күз қинаған.
Құлын қуып, гүл теріп қоңыр дөңде,

Толық

Қарап көріңіз