Өлең, жыр, ақындар

Түсіну

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 766
Күйдіретін отты жебе кірпігі,
Кешпес күнә сендей қызды сүймесем.
Сені көрсем, халге түсіп күлкілі,
Соншалықты аянышты күй кешем.
Қимай үнсіз өртенеді өзегім,
Әніңді ойлап, өлер болдым үздіккен.
Мен кешегі серілердің көзі едім,
Атағына қырылатын қыз біткен.
Сүйіп тұрып, бақыт тілеу жолыңа,
Айықтырмас ғашық жанды бар мұңнан.
Азған ғасыр бұйырды ғой сорыма,
Әйтпегенде кім шығады алдымнан?
Әйел сүю бақытты етпес ақынды,
Ең орынды еш бірінде құшпаған.
Батырлар ғой мұнда нағыз қатынды,
Қатын қылып қадірімен ұстаған.
Жалғыз мұңды аңсатумен жүдеткен,
Болмайды екен қасіреттің қайыры.
Жырға ғашық,
Нұрға ғашық жүрекпен,
Сені сүйіп нем бар еді, тәйірі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сый

  • 0
  • 0

Жан дертімді жарып шыққан Еңлігім,
Қандай улы күлкі өңіңе тұнған кез.
Сағыныштан жүзік құйдым мен бүгін,
Тәп-тәтті ғып орнаттым да мұңнан көз.

Толық

Бөлісе алмайтын қуанышыңды

  • 0
  • 0

Бөлісе алмайтын қуанышыңды,
Ортақтаспайтын мұңыңа.
Жайлаудың бальзам бұлағы сынды,
Шөліркемейтін жырыңа.

Толық

Жырлағанға жетпей қалар бір өмір

  • 0
  • 0

Жырлағанға жетпей қалар бір өмір,
Аңыз жайлап алған жұртты қонысын.
Перілерге мекен болған бұл өңір,
Біздің елде бақсылар көп сол үшін.

Толық

Қарап көріңіз