Өлең, жыр, ақындар

Түсіну

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 852
Күйдіретін отты жебе кірпігі,
Кешпес күнә сендей қызды сүймесем.
Сені көрсем, халге түсіп күлкілі,
Соншалықты аянышты күй кешем.
Қимай үнсіз өртенеді өзегім,
Әніңді ойлап, өлер болдым үздіккен.
Мен кешегі серілердің көзі едім,
Атағына қырылатын қыз біткен.
Сүйіп тұрып, бақыт тілеу жолыңа,
Айықтырмас ғашық жанды бар мұңнан.
Азған ғасыр бұйырды ғой сорыма,
Әйтпегенде кім шығады алдымнан?
Әйел сүю бақытты етпес ақынды,
Ең орынды еш бірінде құшпаған.
Батырлар ғой мұнда нағыз қатынды,
Қатын қылып қадірімен ұстаған.
Жалғыз мұңды аңсатумен жүдеткен,
Болмайды екен қасіреттің қайыры.
Жырға ғашық,
Нұрға ғашық жүрекпен,
Сені сүйіп нем бар еді, тәйірі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Отар – Тағдыр

  • 0
  • 0

Ауру ақпан,
Хал-жағдайы сәл, бірақ...
Жыр оқыса жаңылмайды тіркестен.
Қарғалардың қарқылында қар жылап,

Толық

Көбелек көзіндегі жыр

  • 0
  • 0

Сонау балғын ғұмырымның үнін сүт,
Жапырақтың жүрегіне тоқимын.
Бәрі-бәрін...
Әжем, ертек, ірімшік...

Толық

Жырлағанға жетпей қалар бір өмір

  • 0
  • 0

Жырлағанға жетпей қалар бір өмір,
Аңыз жайлап алған жұртты қонысын.
Перілерге мекен болған бұл өңір,
Біздің елде бақсылар көп сол үшін.

Толық

Қарап көріңіз