Өлең, жыр, ақындар

Арқаның ақ бораны

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 983
Айналама кеткендей асып әнiм,
Сол бiр сәтте кеудемде тасып ағын,
Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.
Ақ борандар, әнекей, түтедi ме,
Жолда жүрсең алдыңнан күтедi не.
Астыңдағы арғымақ адасады,
Жауған қарлар жанарын бiтедi де.
Бiр құлайсың адасып, бiр тұрасың,
Бұрқырасын ақ боран, бұрқырасын!
Содан кейiн, ақ далам, сен өзiң ғой
Он алтыдағы арудай құлпырасың.
Қандай әсем асқар тау, қияқты қыр,
Қыран көрсе, тiлейдi тұяқ дүбiр.
Ақ бораннан кейiнгi әппақ дала
Жап-жаңа, қайта туған сияқты бiр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғасырлардың архиві

  • 0
  • 0

Төбең бұлт, төскейiңде қарлы қысың,
Армысың, дарқан далам, арлымысың!
Аталар қаламсыз-ақ қалай-қалай
Өзiңе жазып кеткен барлық iсiн?!

Толық

Анау шыққан көп атты...

  • 0
  • 0

Анау шыққан көп атты
Калай карай беттедi?
Неге, неге оқ атты,
Неге қуып жетпедi?

Толық

Тағы аңсадым

  • 0
  • 0

Көктем келiп, аспанда бұлт өргенде,
Қарай қалдық қол созып нұрлы ертеңге.
Алғаш рет құмартып қырға шықтық,
Қыз-бозбала жиылып гүл тергенде.

Толық

Қарап көріңіз