Өлең, жыр, ақындар

Арқаның ақ бораны

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 971
Айналама кеткендей асып әнiм,
Сол бiр сәтте кеудемде тасып ағын,
Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.
Ақ борандар, әнекей, түтедi ме,
Жолда жүрсең алдыңнан күтедi не.
Астыңдағы арғымақ адасады,
Жауған қарлар жанарын бiтедi де.
Бiр құлайсың адасып, бiр тұрасың,
Бұрқырасын ақ боран, бұрқырасын!
Содан кейiн, ақ далам, сен өзiң ғой
Он алтыдағы арудай құлпырасың.
Қандай әсем асқар тау, қияқты қыр,
Қыран көрсе, тiлейдi тұяқ дүбiр.
Ақ бораннан кейiнгi әппақ дала
Жап-жаңа, қайта туған сияқты бiр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарт жыраудың ғақлиясы

  • 0
  • 0

Көкiрегiңде мұңды ән бар,
О, қазағым, өз елiм.
Жырауыңның тыңдаңдар
Жалғыз ауыз ғазелiн.

Толық

Тағы аңсадым

  • 0
  • 0

Көктем келiп, аспанда бұлт өргенде,
Қарай қалдық қол созып нұрлы ертеңге.
Алғаш рет құмартып қырға шықтық,
Қыз-бозбала жиылып гүл тергенде.

Толық

Аңшы ата

  • 0
  • 0

Қолыңа бүркiт үйретiп,
Ақ құмай тазы қарғылап,
Ақтабан сойыл сүйретiп,
Астыңа мiндiң арғымақ.

Толық

Қарап көріңіз