Өлең, жыр, ақындар

Арқаның ақ бораны

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 897
Айналама кеткендей асып әнiм,
Сол бiр сәтте кеудемде тасып ағын,
Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.
Ақ борандар, әнекей, түтедi ме,
Жолда жүрсең алдыңнан күтедi не.
Астыңдағы арғымақ адасады,
Жауған қарлар жанарын бiтедi де.
Бiр құлайсың адасып, бiр тұрасың,
Бұрқырасын ақ боран, бұрқырасын!
Содан кейiн, ақ далам, сен өзiң ғой
Он алтыдағы арудай құлпырасың.
Қандай әсем асқар тау, қияқты қыр,
Қыран көрсе, тiлейдi тұяқ дүбiр.
Ақ бораннан кейiнгi әппақ дала
Жап-жаңа, қайта туған сияқты бiр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таудағы көрме

  • 0
  • 0

Кеудемді ашып салқынына самалдың,
Жолдарымен жүріп келем бабамның.
Сан жетпейтін соқпақтар мен сүрлеулер
Иір-қиыр тарихындай даламның.

Толық

Егерде...

  • 0
  • 0

Қыз – Көкше, құмартады аспан күліп,
Берер ме ең биiгiңе басқанға үмiт.
Егерде Сәкенiңдей ақын болсам,
Мен-дағы жазар едiм дастан қылып.

Толық

Арман сапары

  • 0
  • 0

Керуендер қалған шөлмiсiң,
Әлде бiр шалқар көлмiсiң?
Қаншама ғасыр болдырған
Жеткiзбес ұзақ жолмысың?

Толық

Қарап көріңіз