Өлең, жыр, ақындар

Арқаның ақ бораны

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 804
Айналама кеткендей асып әнiм,
Сол бiр сәтте кеудемде тасып ағын,
Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.
Ақ борандар, әнекей, түтедi ме,
Жолда жүрсең алдыңнан күтедi не.
Астыңдағы арғымақ адасады,
Жауған қарлар жанарын бiтедi де.
Бiр құлайсың адасып, бiр тұрасың,
Бұрқырасын ақ боран, бұрқырасын!
Содан кейiн, ақ далам, сен өзiң ғой
Он алтыдағы арудай құлпырасың.
Қандай әсем асқар тау, қияқты қыр,
Қыран көрсе, тiлейдi тұяқ дүбiр.
Ақ бораннан кейiнгi әппақ дала
Жап-жаңа, қайта туған сияқты бiр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ән салмай жүрсе...

  • 0
  • 0

Ән салмай жүрсе бозторғайлары жанымның,
Туламай тұрса толқындары да қанымның,
Онда мен, онда қыздардың әсем күлкiсiн,
Бал бұлақтардың қоңырау үнiн сағындым.

Толық

Думан дала

  • 0
  • 0

Тойлар деген бұл жерден тарқамайды,
(Өте салар жиын ба әрқалайғы?)
Бәстескенде, даланың балуандары
Атандардың өзiн де арқалайды.

Толық

Данышпан дала

  • 0
  • 0

Айтамысың, пәк далам, айтамысың,
Жер бетiнiң сен де бiр байтағысың.
Жауға шапсаң, жататын дейдi сенiң
Сағат сайын құйылып қайта күшiң.

Толық

Қарап көріңіз