Өлең, жыр, ақындар

Арқаның ақ бораны

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 694
Айналама кеткендей асып әнiм,
Сол бiр сәтте кеудемде тасып ағын,
Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.
Ақ борандар, әнекей, түтедi ме,
Жолда жүрсең алдыңнан күтедi не.
Астыңдағы арғымақ адасады,
Жауған қарлар жанарын бiтедi де.
Бiр құлайсың адасып, бiр тұрасың,
Бұрқырасын ақ боран, бұрқырасын!
Содан кейiн, ақ далам, сен өзiң ғой
Он алтыдағы арудай құлпырасың.
Қандай әсем асқар тау, қияқты қыр,
Қыран көрсе, тiлейдi тұяқ дүбiр.
Ақ бораннан кейiнгi әппақ дала
Жап-жаңа, қайта туған сияқты бiр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлдегi түнгi сурет

  • 0
  • 0

Жүрегiңдi сырға бөлеп, нұрға орап,
Айлы түнге тұрсақ егер бiр қарап,
Ақ айдынға көк аспанның өзiнен
Ақ сәулелер түсiп жатыр сырғанап.

Толық

Сияқты кейде анығым – елес

  • 0
  • 0

Сияқты кейде анығым – елес,
Көңілді күдік көсейді.
Тағдырым маған мамығын емес,
Тобылғы төсек төсейді.

Толық

Таудағы көрме

  • 0
  • 0

Кеудемді ашып салқынына самалдың,
Жолдарымен жүріп келем бабамның.
Сан жетпейтін соқпақтар мен сүрлеулер
Иір-қиыр тарихындай даламның.

Толық

Қарап көріңіз