Өлең, жыр, ақындар

Арқаның ақ бораны

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 871
Айналама кеткендей асып әнiм,
Сол бiр сәтте кеудемде тасып ағын,
Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.
Ақ борандар, әнекей, түтедi ме,
Жолда жүрсең алдыңнан күтедi не.
Астыңдағы арғымақ адасады,
Жауған қарлар жанарын бiтедi де.
Бiр құлайсың адасып, бiр тұрасың,
Бұрқырасын ақ боран, бұрқырасын!
Содан кейiн, ақ далам, сен өзiң ғой
Он алтыдағы арудай құлпырасың.
Қандай әсем асқар тау, қияқты қыр,
Қыран көрсе, тiлейдi тұяқ дүбiр.
Ақ бораннан кейiнгi әппақ дала
Жап-жаңа, қайта туған сияқты бiр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өң мен түс

  • 0
  • 0

Түсімде жерге қонбай ұшып жүрсем,
Өңімде көше кезіп жаяулаймын.
Түсімде бір сұлуды құшып жүрсем,
Өңімде Мәжнүнге таяу қайғым.

Толық

Ән салмай жүрсе...

  • 0
  • 0

Ән салмай жүрсе бозторғайлары жанымның,
Туламай тұрса толқындары да қанымның,
Онда мен, онда қыздардың әсем күлкiсiн,
Бал бұлақтардың қоңырау үнiн сағындым.

Толық

Қарт жыраудың ғақлиясы

  • 0
  • 0

Көкiрегiңде мұңды ән бар,
О, қазағым, өз елiм.
Жырауыңның тыңдаңдар
Жалғыз ауыз ғазелiн.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар