Өлең, жыр, ақындар

Өз жүрегім өз кеудемді ұрғылап...

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 773
Өз жүрегiм өз кеудемдi ұрғылап,
Тамырлармен жүгiредi бiр бұлақ.
Отырамын ойларымның ойпатын
Тыным таппай бұрғылап...
Күңгiрт тартып барады ма терезем,
Не бiтiрген геолог қиял кезеген?..
Жарқыраған алтын десем, апыр-ау,
Шығып жатқан жез өлең.
Бар болғаны бiр-ақ металл сөремде,
Түнеремiн, бұрғы ұшын көрем де.
Әлде менiң асылдарым әу бастан
Тұнған шығар тереңге.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең

  • 0
  • 0

Ақ сөйлешi, бауырым –
Алдымдағы ақ қағаз.
Ақындықтың ауылын
Таппаған – көп, тапқан – аз.

Толық

Каспий

  • 0
  • 0

Каспий, Каспий,
Бетiң толқын, толқын сенiң әрi астың,
Келмейдi ғой
Ойынқұмар толқыныңмен таласқым.

Толық

Алыстаған сайын сен...

  • 0
  • 0

Жазсам-дағы көп өлең май тамызып,
Ән салсам да, арманды айтам үзіп.
Ерке сұлу, барасың есімді алып,
Тоқтап қалған дариямды қайта ағызып.

Толық

Қарап көріңіз