Өлең, жыр, ақындар

Думан дала

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 870
Тойлар деген бұл жерден тарқамайды,
(Өте салар жиын ба әрқалайғы?)
Бәстескенде, даланың балуандары
Атандардың өзiн де арқалайды.
Той болған соң тамаша шаттығы бар,
Балалар да бәйгеге қатты құмар.
Желаяқтар бастаса жаяу жарыс,
Көкпар тартып кетедi аттылылар.
Іңкәр етiп жүзiнiң нұр-алауы,
Талшыбықтай сұлулар бұралады.
Аққулардай қалықтап барып-барып,
Бақайының басымен тұра алады.
Күн құшады көңiлдер, ай құшады,
Көтерiлiп аққулар, қайта ұшады.
Сол бiр сәтте өнерпаз өжет жiгiт
Таңдап жүрiп бiр қызбен айтысады.
Ақын – ақын болған соң, осы бағы,
Аңқау айтқан айтыстан тосылады.
Сыбызғысы сезiмнiң сайрап тұрып,
Барлық өнер бір жерге қосылады.
Жұлдыз туа үлкендер тарасады,
Кешкi сауық ауылдан әрi асады.
Түн болса да бәрiбiр, түн болса да,
Думандатқан далаға жарасады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өнерлі дала

  • 0
  • 0

Сері далам, сал далам
Ән мен күйге қанбаған.
Көп болса да көл деген,
Тек өнерге шөлдеген.

Толық

Арқаның ақ бораны

  • 0
  • 0

Айналама кеткендей асып әнiм,
Сол бiр сәтте кеудемде тасып ағын,
Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.

Толық

Жүгірейін

  • 0
  • 0

Мен өзiм де бiр кезде сенген едiм,
Ендi бүгiн жол таппай сенделемiн.
Айтарымды дұрыстап айта алмасам,
Көрiнуiм қиын-ау елге менiң.

Толық

Қарап көріңіз