Өлең, жыр, ақындар

Дала, жырдың көркі едің...

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 628
Дала, жырдың көркi едiң,
Мен далада ерке едiм.
Ендi астында жатырмын
Дәрi сiңген көрпенiң.
Қалды ма әлде ұйып қан,
Сергек сезiм бұйыққан.
Сырқат деген мiнiп ап,
Түспей қойды иықтан.
Өмiр, неңдi бұйырдың,
Емханаңа иiрдiң.
Сыты
рлайды буындар
Бақайындай сиырдың.
Қыздар түске кiрмейдi,
Көңiл жатып кiрлейдi.
Жыршы құсым келмейдi,
Қалам құрғыр жүрмейдi.
Мұндай-мұндай кездерде
Қашады екен сөздер де.
Жалтақ-жалтақ қараймын
Жаутаңдаған көздерғе.
Өлең шiркiн келер ме,
Тiрлiк сенi елер ме –
Өзiң туған даланы
Көре алмасаң егерде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Суға емес...

  • 0
  • 0

Суға емес, мен жарыққа шөлдеймiн,
Ой – электр, күнi-түнi сөнбеймiн.
Уақыттың станогымен өзiмдi
Қайта-қайта өңдеймiн.

Толық

Егерде...

  • 0
  • 0

Қыз – Көкше, құмартады аспан күліп,
Берер ме ең биiгiңе басқанға үмiт.
Егерде Сәкенiңдей ақын болсам,
Мен-дағы жазар едiм дастан қылып.

Толық

Жайлауда

  • 0
  • 0

Бозбала босағада байлаулы аттай,
Қан-құрыш қазанында қайнау таппай.
Бойжеткен ұядағы балапандай,
Талпынып ұша алмайды, жайлау жатпай.

Толық

Қарап көріңіз