Өлең, жыр, ақындар

Дала, жырдың көркі едің...

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 644
Дала, жырдың көркi едiң,
Мен далада ерке едiм.
Ендi астында жатырмын
Дәрi сiңген көрпенiң.
Қалды ма әлде ұйып қан,
Сергек сезiм бұйыққан.
Сырқат деген мiнiп ап,
Түспей қойды иықтан.
Өмiр, неңдi бұйырдың,
Емханаңа иiрдiң.
Сыты
рлайды буындар
Бақайындай сиырдың.
Қыздар түске кiрмейдi,
Көңiл жатып кiрлейдi.
Жыршы құсым келмейдi,
Қалам құрғыр жүрмейдi.
Мұндай-мұндай кездерде
Қашады екен сөздер де.
Жалтақ-жалтақ қараймын
Жаутаңдаған көздерғе.
Өлең шiркiн келер ме,
Тiрлiк сенi елер ме –
Өзiң туған даланы
Көре алмасаң егерде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өң мен түс

  • 0
  • 0

Түсімде жерге қонбай ұшып жүрсем,
Өңімде көше кезіп жаяулаймын.
Түсімде бір сұлуды құшып жүрсем,
Өңімде Мәжнүнге таяу қайғым.

Толық

Өткен өмір термесі

  • 0
  • 0

Көп те болды жауым да,
Төбемнен бұлт айықпай.
Күн кештiм мен дауылға
Қарсы тұрған қайықтай.

Толық

Жезқазған туралы жыр

  • 0
  • 0

О, Ұлытау, асқарыңнан қараймын,
Әр тасыңда – қазына,
Әр бұтаңда бар айбын.
Сен болыпсың

Толық

Қарап көріңіз