Өлең, жыр, ақындар

Тағы аңсадым

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 575
Көктем келiп, аспанда бұлт өргенде,
Қарай қалдық қол созып нұрлы ертеңге.
Алғаш рет құмартып қырға шықтық,
Қыз-бозбала жиылып гүл тергенде.
Өз қолыңмен бiр шоқ гүл берiп, құрбым,
Күнде-күнде қырларға елiктiрдiң.
Нұрым болып, сен менiң жырым болып,
Гүлмен бiрге құшаққа келiп кiрдiң.
Құшағына алғанда қос қанатым,
Балкыттың-ау кеудемнiң тас болатын.
Менiң балаң сезiмiм перiште едi,
Жалт қараған жанарға мас болатын.
Шалқып тұрды балбырап балаң шағым,
Өн бойымнан жүгiрдi алау-сағым.
Сен үйiңе кеткенде қарай-қарай,
Таң атқанша көруге тағы аңсадым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әнші болсаң, шыдаңдар...

  • 0
  • 0

Әнші болсаң, шыдаңдар,
Айтылады бесiк жыр.
Небір сұлу сылаңдар
Шақырылған десiп жүр.

Толық

Өлең

  • 0
  • 0

Ақ сөйлешi, бауырым –
Алдымдағы ақ қағаз.
Ақындықтың ауылын
Таппаған – көп, тапқан – аз.

Толық

Анау шыққан көп атты...

  • 0
  • 0

Анау шыққан көп атты
Калай карай беттедi?
Неге, неге оқ атты,
Неге қуып жетпедi?

Толық

Қарап көріңіз