Күлтегіннің Бозшұбары

Тебінгіден өткен терің
Ұлтаннан өтті,
Қылтамды ертті.
Желіні сыздаған жеті биені еміздім,
Тасты жердің тарлауын жегіздім.
Түп құйрығыңды кесіп, байрақ қылдым,
Жалыңа қылыш жанып, қайрақ қылдым.
Он күн жорық кешіп
Ононнан суардым,
ол сарқылып қалды,
Отыз күн жол кешіп,
Орхоннан суардым
ол тартылып қалды.
Алтынмен апталған ай қасты ерді
Екі палуан әрең көтерді,
Күміс жүгенімді
Екі ұл әрең әперді.
Құлыныңда құландай болдың,
Құнаныңда бұландай болдың.
Алдыңа келген арыстанның
Аузын тарпып жағын айырдың,
Жаныңнан келген жолбарыстың,
Жүректен теуіп, қолтығын қайырдың.
Желсең желден оздың,
Шапсаң шаңды создың.
Кісеген дауысың
Хангай таудан асатын.
Арқыраған дауысыңнан,
Алты бөрі қашатын.
Төбел ене саумалын
Телі ішкенбіз, Бозшұбар,
Теңбіл ене саумалын
Тең ішкенбіз, Бозшұбар.
Ау, Бозшұбар, Бозшұбар,
Саған да жеткен көз шығар,
Маған жеткен сөз шығар
Ау, Бозшұбар, Бозшұбар.

---