Өлең, жыр, ақындар

Түлкі мен торғай

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1601
(Лев Толстой әңгімесі бойынша)

Бұтақта отыр еді торғай қалғып,
Қу түлкі әлдеқайдан келді қаңғып.
– Торғай жан, бүрсигенше тоңып жалғыз,
Қасыма келші ойнап бейне балдыз.
– Дұрыс қой, тарлан түкем, – деді торғай,
Отырмын қу бұтақта жерге қонбай.
Жортқасын жерде аңдар азулы өңшең,
Әзелден күтінуді жөн көруші ем.
– Торғай жан, – деді түлкі, – сүйінші бер,
Орнады бейбітшілік, тыншыды жер.
Аң біткен татуласты жер бетінде,
Күн туды таң-ғажайып кем-кетімге.
– Япырмай, – деді торғай, – аузыңа май,
Отыр ем қу бұтақта зәрем қалмай.
Жерге осы келмекші еді арлан тазы
Қоянды кұтқармайтын қысы-жазы.
– Не дейді мына шірік? – деді түлкі.
Кейпінен қашты ілезде сиқыр күлкі.
Құйрығын бұлаңдатпай, қысып алып,
Зытпаққа тұрды түлкі оңтайланып.
– О, түке, – деді торғай шық-шық күліп,
Демеп пе ең жаңа «орнады бейбітшілік?
Түлкі айтты: – Орнағаны рас, бірақ
Ит итке сенім бар ма, торғай шырак.
Салайын антұрғаннан аулаққа ірге,
Ал, сізбен кездесерміз және бірде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жас төкпен, өкінбен өткенге

  • 0
  • 0

Жас төкпен, өкінбен өткенге,
Өтер барша – гүліндей алманың.
Алтынша сарғаяр шақ жеткен бе,
Мен – жасарман қайтып, алдар арманым!

Толық

Ақ бұлақ

  • 0
  • 0

Сәбиімде жыр шерттің, ақ бұлағым,
Жағаңда мен шыбықпен шапқыладым.
Кептер атқан баладай еркелікпен,
Малта таспен көзіңді атқыладым.

Толық

Жалындаған жас шырайы

  • 0
  • 0

Жалындаған жас шырайы,
Шуғыласындай алтын таңның.
Жарқ-жұрқ етіп қанат жайды,
Жалауындай замананың.

Толық

Қарап көріңіз