Өлең, жыр, ақындар

Түлкі мен торғай

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1640
(Лев Толстой әңгімесі бойынша)

Бұтақта отыр еді торғай қалғып,
Қу түлкі әлдеқайдан келді қаңғып.
– Торғай жан, бүрсигенше тоңып жалғыз,
Қасыма келші ойнап бейне балдыз.
– Дұрыс қой, тарлан түкем, – деді торғай,
Отырмын қу бұтақта жерге қонбай.
Жортқасын жерде аңдар азулы өңшең,
Әзелден күтінуді жөн көруші ем.
– Торғай жан, – деді түлкі, – сүйінші бер,
Орнады бейбітшілік, тыншыды жер.
Аң біткен татуласты жер бетінде,
Күн туды таң-ғажайып кем-кетімге.
– Япырмай, – деді торғай, – аузыңа май,
Отыр ем қу бұтақта зәрем қалмай.
Жерге осы келмекші еді арлан тазы
Қоянды кұтқармайтын қысы-жазы.
– Не дейді мына шірік? – деді түлкі.
Кейпінен қашты ілезде сиқыр күлкі.
Құйрығын бұлаңдатпай, қысып алып,
Зытпаққа тұрды түлкі оңтайланып.
– О, түке, – деді торғай шық-шық күліп,
Демеп пе ең жаңа «орнады бейбітшілік?
Түлкі айтты: – Орнағаны рас, бірақ
Ит итке сенім бар ма, торғай шырак.
Салайын антұрғаннан аулаққа ірге,
Ал, сізбен кездесерміз және бірде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көз көргеннен

  • 0
  • 0

Тұрмыс мені желсөзге серік қылған,
Маған да жұрт қосылды, еріп қырдан.
Кей серігім желікті желсөзімнен,
Өзіме де обал жоқ, қарап тұрман!

Толық

Ермек іздеп асыр салған күндерім

  • 0
  • 0

Ермек іздеп асыр салған күндерім,
Сенің бүйтіп кетеріңді білмедім!
Ну орманым, құлазыған кең далам,
Кешіре гөр, бесігім ең сен менің.

Толық

Көкшетау

  • 0
  • 0

Арқада, көк мұнармен көмкеріліп,
Көкшетау кербез нардай жатыр шөгіп.
Біртіндеп төңірегіне тарағандай,
Бәрі де сұлулықтың соңына еріп.

Толық

Қарап көріңіз