Өлең, жыр, ақындар

Шалқыған қараңғыда айдай аян

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 640
Шалқыған қараңғыда айдай аян,
Мен Қозы – Көрпешпін де, өлең – Баян.
Қодардай қызғаншақта қанжар бар деп,
Мен қалай махаббатта серттен таям?!
Баяным, мен мерт болсам, сен өлмеші,
Жамылып қара шәлі көлеңдеші.
Үміттің жетім қалса балапаны,
Бүркіттің баласындай кемелденші.
Ақында өлім егіз, өмір жалқы,
Егізі қалса сыңар, білер халқы.
Сапардың сонарында сорғалаған
Қаламның қанды ізі боп жатар арты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаз бен қыс көкірегімнен орын тепкен

  • 0
  • 0

Жаз бен қыс көкірегімнен орын тепкен,
Жазықсыз жаным жырдың қорын төккен.
Қанымның мыңнан тамшы уын татқан
Кей қаскөй шабытыма өш шалқып жатқан.

Толық

Әңгелек

  • 0
  • 0

Сап-сары боп дөңгелеп,
Пісіп те қапты-ау әңгелек.
Қимай тұрмын үзуге,
Ақынға, бірақ, дәм керек.

Толық

Студент анасына

  • 0
  • 0

Еседі лебің лапылдап жанған,
Сағындың ба, қамқоршым, анам?!.
Шығар ма естен құшағың жайған,
Аттанарда ауылдан балаң.

Толық

Қарап көріңіз