Өлең, жыр, ақындар

Киіктің монологы

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 397
Адамзат, жанарыңа сыйып-күліп,
Жалғанның жайын жүр ем, жиі ұқтырып.
Азғындап кете ме деп, адам қылсам,
Құдайым жаратыпты киік қылып.
Танып ал, таныр болсаң ең дараны:
Киік ем, мекен еткен кең даланы.
... Аралмен бір тартылды пейілдерің,
Адамдар, ашамыз-ау енді араны.
Көркіммен серік болып сан арыңа,
Сыйдырғам мына әлемді жанарыма.
Тіліме бал боп тиген киікоты,
Көзімнен аққан жасым тамады ма?
Саулатқан көңілдерден күй-ағынды,
Текті едім, мөр ғып басқан тұяғымды.
Ұмытпа!
Менің атым – киік-күйік,
Көріп қал, құлап жатқан сияғымды.
Жаныңа кіріп әлі сыналай мұң,
Сендерді әлі талай сынар ай-күн.
...Адамдар кінәлі емес өліміме,
Салқыны ұрды деймін құралайдың!..
Сұмдықтың қызыл шоғы қоздағанда,
Сарыарқа!
Нең қалды енді тозбағанда?
... Тірілем бір күндері рух болып,
Кең далам сағыныштан боздағанда...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жауаптымын бәріне

  • 0
  • 0

Музам болсаң айқара ашқын есікті,
Қайғымсың ба?
Әкел маған несіпті.
Селдетемін, ойнатамын жай отын,

Толық

Жырын, хакім Абайдың...

  • 0
  • 0

Әр адамы – бір құдай,
Қала осы ма?
Құрғыр-ай!
Бабын таппай бәрінің,

Толық

Сенің күлкің

  • 0
  • 0

Иығымнан жүк түсірген жүз батпан,
Көз жасымды құрғатқан.
Сәлем алып келген маған нұр-бақтан –
СЕНІҢ КҮЛКІҢ!

Толық

Қарап көріңіз