Өлең, жыр, ақындар

Киіктің монологы

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 445
Адамзат, жанарыңа сыйып-күліп,
Жалғанның жайын жүр ем, жиі ұқтырып.
Азғындап кете ме деп, адам қылсам,
Құдайым жаратыпты киік қылып.
Танып ал, таныр болсаң ең дараны:
Киік ем, мекен еткен кең даланы.
... Аралмен бір тартылды пейілдерің,
Адамдар, ашамыз-ау енді араны.
Көркіммен серік болып сан арыңа,
Сыйдырғам мына әлемді жанарыма.
Тіліме бал боп тиген киікоты,
Көзімнен аққан жасым тамады ма?
Саулатқан көңілдерден күй-ағынды,
Текті едім, мөр ғып басқан тұяғымды.
Ұмытпа!
Менің атым – киік-күйік,
Көріп қал, құлап жатқан сияғымды.
Жаныңа кіріп әлі сыналай мұң,
Сендерді әлі талай сынар ай-күн.
...Адамдар кінәлі емес өліміме,
Салқыны ұрды деймін құралайдың!..
Сұмдықтың қызыл шоғы қоздағанда,
Сарыарқа!
Нең қалды енді тозбағанда?
... Тірілем бір күндері рух болып,
Кең далам сағыныштан боздағанда...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тек адалды қабыл алар жаратқан...

  • 0
  • 0

Адалдық пен мейірімнен есілген,
Мұсылмандық – мейірімнен құралған.
Садақа бер, жетім менен жесірге,
Жаныңызға медет болар бір Аллам.

Толық

Аққала

  • 0
  • 0

Балалық шақ.
Қуаныштан шаттана,
Аппақ қардан жасаушы едім аққала.
Қардан да аппақ көңілі бар балаға,

Толық

Өшіп қалды Астананың шамдары...

  • 0
  • 0

Осы ма еді тірліктегі «сый» маған,
Тағдырым-ай!
Айылын еш жимаған.
Жақындасың – созсам қолым жететін,

Толық

Қарап көріңіз