Өлең, жыр, ақындар

Сапырып көңіл күйін тереңдерден

  • 12.12.2020
  • 0
  • 0
  • 533
Сапырып көңіл күйін тереңдерден,
Жасаймын сиқыр сусын өлеңдерден.
Лебізім құлақ құрышын қандырады,
Әлемде қашады тек кереңдерден.
Лаулаған тұла бойым қызыл өлең,
Өлеңнің жалынына жүзіп өлем.
Көктеммен көріскенше асығам мен,
Өмірімнің келе жатып күзіменен.
Арада алты ай жатыр қар жамылған,
Бетіне сары аяздан зәр жағынған.
Шиқылдар ақ белесте алақаншық,
Адасып шілдедегі сар сағымнан.
Шыдатпай шалғайдағы өрттің лебі,
Сөгілер сықырлаған серттің белі.
Сыланған сұлу қыздай шығар көктем,
Табылып табиғаттан дерттің емі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаннаға!

  • 0
  • 0

«Ауырады жүрегім» дейсің, жаным,
Айтпасаң да түсіңнен кейпің мәлім.
Әкеңнің де сыздайды ет-жүрегі,
Ұлиды іші, мұздайды, текке үреді.

Толық

Жиендік

  • 0
  • 0

Нағашым менің – сырқынды қара сөз,
Өлең менің – ұрыншақ жиенім.
Жарапазаншыдай болмаса ез,
Ақындық еркелікті мен сүйемін!

Толық

Мұхиттағы жылқы

  • 0
  • 0

Жалдайды суға күн туса жылқы,
Малтығып демде қалады, бірақ.
Үйірдің сансыз бұзылды шырқы,
Бетінде судың, сапарда ұзақ.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар