Өлең, жыр, ақындар

Жетім қозы

  • 20.12.2020
  • 0
  • 0
  • 850
Көп қозылар жатқанда енесіне жамырап,
Ол тұрады бір шетте өкси зарлап-маңырап.
Жаутаңдаған жанармен сүзіп шығып маңайды,
Жабырқайды, жан-жаққа жалтақ-жалтақ қарайды.
Емшек іздеп егіліп аралаумен көп қойды,
Емінсе де оны елеп, ешкім керек етпейді.
Одан әрі шарлауға төзімі де жетпейді.
Күдер үзіп, үн-түнсіз үйшігіне беттейді.
Шопан ана әкеліп бергеннен соң жылы сүт,
Ол ұйықтайды балбырап, барлығын да ұмытып.
Мейірімнің мәңгілік сөнбес оты дарыған,
Шіркін, адам, кіршіксіз жүрегіңе табынам.
Өшіруге өмірдің өгей сөзі – жетімді,
Құдіретің тек сенің жететұғын секілді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Семей кеші

  • 0
  • 0

Күреңденіп күннің соңғы шапағы,
Көкжиекке өрт боп жанып батады.
Асып-таспай, арнасында ақырын,
Ерке Ертіс сабырлы ағып жатады.

Толық

Жусан иісі

  • 0
  • 0

Жондағы боз жусанды құлын жалды,
Бұрқыраған иісі мұрын жарды.
Былтыр келіп қайтып ем шала мас боп,
Сол құмарым, шіркін-ай, бүгін қанды.

Толық

Домбыра

  • 0
  • 0

Күйші қарт кеуде кере шабыттанып,
Жібергенде қос ішекті қағып-қағып.
Күмбірлеп күңіренген сырлы саздар,
Көңілдің көгін құшты талып барып.

Толық

Қарап көріңіз