Тыңда құрбым, айтар өкпе көп менде...

Маған айтқан сөздерді, ұмыт қылма,
Мына менің мұңымды, ұмыттың ба?
Жаутаңдаған жанарлардың ішінде,
Бақытты болам деген үміт тұр ма?

Кездер қайда? кеше ғана сыр ашқан,
Қар жаумақшы, қара болып тұр аспан.
Аппақ қардың суығында тоңба деп,
Қара өлеңге досың тағы бір қосқан.

Досым тыңда, айтар өкпем көп менде,
Қатты айтсам мына маған кектенбе.
Жұбатарға шамаң барма негізі?
Саған арнап сегіз өлең төккенде...

Тыңда тағы, айта берсем бітпейді,
Рас айтасың уақыт бізді күтпейді.
Менің сөзім сені талай жұбатса,
Сөзің қашан? мына мені тіктейді.

Кеш түсіндім, сен болмайсың жанымда,
Кеш түсініп, өкінеміз соңында.
Мәңгі емес, бір үзілер байланыс,
Бір өлеңім, қалса болды жадыңда.

Менің досым, алыстардан қол былғар,
Келгенінше, қыста өтер жол құрғар.
Сезімдері, тасып тулап қалдығой,
Айтар еді, болған кезде сен ұғар...

Түсінемін, жүрегің жоқ сенің де,
Сезімдерге білемін жоқ ебің де.
Сол себепті қалған еді бір досым,
Қалай айтсын? енді қазір келінге...

Құрбым саған айтар өкпе жиналған,
Содан болар жүрек шіркін қиналған.
Айта берсем кете берер бірақта,
Барлығыда бір өлеңге сыймаған...

...жұбатуға шамаң болса, сый маған...

---