Өлең, жыр, ақындар

Нұрқанұлы мәлікзада

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1664
Бұлдырады жыр әлемі,
Сарала тозаң сағымдай.
Әкеңнің салған әуені
Жөнелді ағып ағындай.
Елтіді ол асқақ әуенге,
Балқыды Нұрқан жырымен.
Әлдилеген әуелде,
Қаз тұрды ана тілімен.
Шырақтай түнде жанып тік,
Анаға жасап ізетті,
Дүниені бүкіл тәрік қып,
Әкенің жырын түзетті.
Жыршы боп шықты ақыры,
Ішінде өрті лаулаған,
Торғайдың болды ақыны,
Әкесінен аумаған.
Еікейіп бір күн құлады,
Әкенің құшып қабірін.
Торғайда дөңдер жылады,
Еңсесін басып ауыр мұң.
Көз жұмып кеште ол жатты
Әкесінің қасына
Бір күмбезді ел орнатты
Екеуінің басына.
Жанына таппай ем азық,
Жоқтауын айтты ел енді.
Бір күмбез тұр құлазып,
Құшақтап екі өлеңді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тас қалаушының жыры

  • 0
  • 0

Іздегенде алғашқы баспана адам,
Мен сонда сазды илеп, тас қалағам.
Менің ізім басталып тас үңгірден,
Менің ізім көрінген астанадан.

Толық

Қасым туралы өлеңдер

  • 0
  • 0

БІРІНШІ ӨЛЕҢ
Алақандай бұл жерге,
Қалайша енді сиярсың?
Жақын ең кеше жүргенде,

Толық

Түз

  • 0
  • 0

Алдымызда жатты аунап,
Соғыстың қан теңізі.
Арқамызда ақ таңдақ
Сор боп қатты тер ізі.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар