Өлең, жыр, ақындар

Нұрқанұлы мәлікзада

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1689
Бұлдырады жыр әлемі,
Сарала тозаң сағымдай.
Әкеңнің салған әуені
Жөнелді ағып ағындай.
Елтіді ол асқақ әуенге,
Балқыды Нұрқан жырымен.
Әлдилеген әуелде,
Қаз тұрды ана тілімен.
Шырақтай түнде жанып тік,
Анаға жасап ізетті,
Дүниені бүкіл тәрік қып,
Әкенің жырын түзетті.
Жыршы боп шықты ақыры,
Ішінде өрті лаулаған,
Торғайдың болды ақыны,
Әкесінен аумаған.
Еікейіп бір күн құлады,
Әкенің құшып қабірін.
Торғайда дөңдер жылады,
Еңсесін басып ауыр мұң.
Көз жұмып кеште ол жатты
Әкесінің қасына
Бір күмбезді ел орнатты
Екеуінің басына.
Жанына таппай ем азық,
Жоқтауын айтты ел енді.
Бір күмбез тұр құлазып,
Құшақтап екі өлеңді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сәулелі көкірек

  • 0
  • 0

(Ұлы әжем Хадиша қайтыс болғанда)
Көкірегің кешегі сырылдаған,
Бүгін қалай мұз болып, жылынбаған.
Бес балаңнан дүние ойлап тұрсам,

Толық

Наманганға келемін

  • 0
  • 0

Дариялардың ағысымен,
Көк иірім бау ішімен.
Кернейлердің даусымен,
Намангаға келемін.

Толық

Жалғас жүрек

  • 0
  • 0

Жар едің жұмбақ жанды ашып,
Ант беріп қол ұстасқан.
Жүрегіміз жалғасып,
Тілегіміз ұштасқан.

Толық

Қарап көріңіз