Өлең, жыр, ақындар

Нұрқанұлы мәлікзада

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1590
Бұлдырады жыр әлемі,
Сарала тозаң сағымдай.
Әкеңнің салған әуені
Жөнелді ағып ағындай.
Елтіді ол асқақ әуенге,
Балқыды Нұрқан жырымен.
Әлдилеген әуелде,
Қаз тұрды ана тілімен.
Шырақтай түнде жанып тік,
Анаға жасап ізетті,
Дүниені бүкіл тәрік қып,
Әкенің жырын түзетті.
Жыршы боп шықты ақыры,
Ішінде өрті лаулаған,
Торғайдың болды ақыны,
Әкесінен аумаған.
Еікейіп бір күн құлады,
Әкенің құшып қабірін.
Торғайда дөңдер жылады,
Еңсесін басып ауыр мұң.
Көз жұмып кеште ол жатты
Әкесінің қасына
Бір күмбезді ел орнатты
Екеуінің басына.
Жанына таппай ем азық,
Жоқтауын айтты ел енді.
Бір күмбез тұр құлазып,
Құшақтап екі өлеңді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сырнайшының жыры

  • 0
  • 0

Айырбастамас алтынға,
Жастығым жалғыз несібем.
Еркелеп жасыл толқынға
Еділде еркін өсіп ем.

Толық

Партизан қасым

  • 0
  • 0

Отыз метр орға құлағанда,
Партизан Қасым жылаған ба?!
- Жүз метрден мен үшін
құлау керек, -

Толық

Туған жермен сырласу

  • 0
  • 0

Уа, Торғай, тыңда мені, қымбатты анам,
Бала боп барсам аунап-қунап қалам.
Желіңе, толқыныңа, жаңбырыңа
Жасқанбай жанымдағы сырды ақтарам.

Толық

Қарап көріңіз