Өлең, жыр, ақындар

Нұрсұлтанның өлеңі

  • 23.12.2020
  • 0
  • 0
  • 605
Көңілі көсем, көкірегі қазына,
Көсіле сөйлеп отыратын жазыла
Алақаны аялы әзиз әжемді
Өмірімнің ұқсатушы ем жазына.
Қаһарлы Қыс Атам еді, жарықтық,
Желтоқсаннан жүрем ылғи танып нық.
Көр балалық көңілім бар, кезінде
Кеңесіне қала алмаған қанып түк.
Биылғы Күз Әкені еске салады,
Бұлтты аспандай сәл түнерген қабағы.
Қасқа Күздің берері мол, әйтсе де
«Қысқа жіптің күрмеуге жоқ жарамы».
Алда енді гүл кезеңі көктемнің,
Міне, бізге күлімдеп тұр көкте Күн.
Бұл Көктем Күн менің Анам екен ғой
Бәрімізге шуақ шашып, төккен нұр.
...Тірлігімнің тамыры осы төрт мезгіл,
Жұдырықтай жүрегіме еккен жыр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сармыс батырдың сөзі

  • 0
  • 0

Қырықмылтық деп атанған
Адайдан туған Шоғы едім,
Нысаналап ұрыста
Атылған жауға оғы едім.

Толық

Нұрболға

  • 0
  • 0

Жорналшың ем – жауынгер, жеке батыр,
Майдандас серігім сен – оператор.
Тізе қоссам өзіңмен, алдымызда
Қандай бөгет болса да өтем ақыр!

Толық

Әке портретіне

  • 0
  • 0

Ағы менен қарасынан көзіңнің
Ашу менен нараздықты сезіндім.
Неге сонша қатуландың, жан әке,
Қынжылтты ма қылықтары ез ұлдың?

Толық

Қарап көріңіз