Өлең, жыр, ақындар

Сәуір

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 524
Көкше теңіз, жағаңа көктем кеп тұр,
Көктем кеп тұр — аспаны көкпеңбек нұр.
Жиырма үшінші көктемім бүрін жарып,
Қыс қылтадан қырқылып, қыбым қанып.
Көк теңіздің отырмын жағасында
Ерік беріп сезімге — шығынданып.
Теңіз жатыр көктемі күле кірмей,
Жылап еріп, көк тоңы бір егілмей.
Бұ да бір бейдауа дерт жамаған ба
Мысалы, менің жүдеу жүрегімдей?!
Жыр төгіп, жыламай ма, жылынбай ма,
Мұз қылып шаға ала ма мұңын қайла?!
Шарқ ұрған шағалаға шалқып ерер,
Біздерге қайта оралғыш ғұмыр қайда!
Өтеді, кетеді өмір өкіндіріп,
Сен неге егілмейсің етің жібіп?
Мен неге мелшиемін мешеу құлдай?
Толқының тебіренсе ғой бетімді ұрып.
Келші енді, көтерілші,
Таста мұзды,
Бар әлем байыта алмас басқа бізді.
Көктем ғой, көкешім-ау, көркейсеңші,
Ертең-ақ кешеміз ғой қасқа күзді.
Кел енді, қауышайық, Көкше теңіз,
Мен — жастық, сен — мұңайған кексе теңіз.
Табысып, тебіренсек дүр әлемге,
Кешегі өткен күнін көксетеміз.
Көкше теңіз, жағаңа көктем кеп тұр...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұқпа өзені

  • 0
  • 0

Шулы шаһар астымен тынып ағып,
Толқи алмай, ыңырсып, ыңыранып.
Жатыр Бұқпа көктемде көсілместен,
Тас қаланың баурына бұғып алып.

Толық

Елес

  • 0
  • 0

Кеше түнде айрылмас бір дос таптым:
Аты — Елес,
заты — Сендік сағыныш.
Мұнартады мұңлы түсті қоштап түн,

Толық

Біздің ауыл

  • 0
  • 0

Біздің ауыл баурында Жыландының,
Сонда өткен құлын-күн, құнан-күнім.
Бәйге-өмірдің мәресі елде ме екен?!
Білмеймін, күмәндімін...

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар