Өлең, жыр, ақындар

Абақты. Декабрист

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 620
Құбыла бетті қан жапты,
Күн екен сөнген өртеніп.
Көктегі анау шаңдақты
қызыл нұр барад көмкеріп.
Қалжырап келіп құладым,
Жалп етіп өшкен жалындай.
Жарқ еткен мен бір нұр-ағын,
Полярдың шұғыла таңындай.
Ыңырсып ымырт теңселіп,
Төрт құлақты түн жер сүйді.
Жамылып күлді мен шөгіп,
Кеудемде бір күй сыңсиды.
Шығыстан шырай келместей,
Алып түн мынау, табыт түн.
Тұтасып көкте сең көшпей,
Жанары жабық жарықтың.
Құбыла бетті жапты қан,
Өртеніп өшті Күн ғарып.
Абдырап несін аптығам,
Боз таңды күтем сұрланып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақтоғайдан ақ қайың-ару көрдім

  • 0
  • 0

Ақтоғайдан ақ қайың-ару көрдім,
Жасыл желек жастығы пәк күнәдан.
Ай көркіне ғашық боп тағы үлгердім,
Cыршыл сезім қамытын тақты маған.

Толық

Бұлттар

  • 0
  • 0

Бұлттар ауып барады қаңбақтардай,
Немесе атам қуған қалмақтардай.
Ағыл-тегіл көз жасын көрсетпеуге,
Тас төбемнен әрі аунап аулақ барғай.

Толық

Бір кісі

  • 0
  • 0

Құйрығын бұтқа тығып ап,
Маңқ етіп үрді қырт төбет.
Зарланып қайда ұлымақ —
Ұлығанды ұғар жұрт керек.

Толық

Қарап көріңіз