Өлең, жыр, ақындар

Абақты. Декабрист

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 454
Құбыла бетті қан жапты,
Күн екен сөнген өртеніп.
Көктегі анау шаңдақты
қызыл нұр барад көмкеріп.
Қалжырап келіп құладым,
Жалп етіп өшкен жалындай.
Жарқ еткен мен бір нұр-ағын,
Полярдың шұғыла таңындай.
Ыңырсып ымырт теңселіп,
Төрт құлақты түн жер сүйді.
Жамылып күлді мен шөгіп,
Кеудемде бір күй сыңсиды.
Шығыстан шырай келместей,
Алып түн мынау, табыт түн.
Тұтасып көкте сең көшпей,
Жанары жабық жарықтың.
Құбыла бетті жапты қан,
Өртеніп өшті Күн ғарып.
Абдырап несін аптығам,
Боз таңды күтем сұрланып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Міскін

  • 0
  • 0

Шайқы-бұрқы дуана боп кетерміз,
Күйкі тірлік күйреткенде бізді әбден.
Шірік жапырақ шашуымен төпер күз,
Жүрегіңде соңғы жырың қызғанмен.

Толық

Сексеуіл

  • 0
  • 0

...Күнәға кешірім жоқ ешқашанда,
Тірлікті қайта бастан бастасаң да.
Кемді күн қызық дәурен өте шығар,
Кешігіп кешу айтып қоштасарға.

Толық

Үшеу

  • 0
  • 0

Бір-бір үйдің бір-бір жалғыз ұлы едік,
Дос-жақынын бауыр қылған тағдыры.
Бір әлемнің жалқы жалқын Күні едік,
Кеңістігін кестелеген таң нұры.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер