Өлең, жыр, ақындар

Қарасайдың жүрегін, Андас бидің шешендігің берген бе?

  • admin
  • 07.01.2024
  • 0
  • 0
  • 362
Қарасайдың жүрегін, Андас бидің шешендігің берген бе?
Суырылдың семсердей сұрқай заман келгенде.
Шыбын жаның шырқырап қиянатты көргенде,
Шамырқана жыр жаздың ішқұсалық шерменде.
Ер қадірін кім білген түйсіксіздер түңілтті-ау,
Еh, қадірін білер ел, әттең-ай деп өлгенде.
Тұлпарыңның тұяғы тасқа шауып кетілді,
«Елім» деген жүрегің жыртылумен жетілді.
Арыстандай айбатпен, жолбарыстай қайратпен,
Аңға атылып арылдап, өртке бұрдың бетіңді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыз өсіріп отырмыз, ұл өсіріп

  • 0
  • 0

Қыз өсіріп отырмыз, ұл өсіріп,
Жібек баудай бәрі де тұр есіліп.
Мен ақын да, сен қазір батыр ана,
Көңілімізді бұл бақыт жүр өсіріп.

Толық

Шыбыл балаларына

  • 0
  • 0

Тарадық бір атаның кіндігінен,
Бөлемін «бөтенсің» деп кімді-кімнен.
Шыбылдың ұрпағының арасында,
Атанған жалғыз ақын түңлігі мен.

Толық

Лермонтовқа

  • 0
  • 0

Жамылып торқа топырақ,
Жатcың ба жырдың қыраны?
Қара көк орман атырап,
Сен көрген қалпы тұр әлі.

Толық

Қарап көріңіз