Қазақстан

(1937 жылы 23-наурызда Қазақстан Жоғарғы Кеңесі съезінде оқыған өлең)
Хамид Алимжаннан

Қазақстан — коп нәсілдердің
Жете алмай, көрмей кеткені.
Қазақстан — ата-бабаның
Армандап қиял еткені.
Қазақстан — мамыр Отан,
Халық еркін алған тыныс.
Қазақстан — байтақ жатқан
Қуатты өлке, тұнған тын іс.
Қазақстан — қабат-қабат,
Ен қазына жатқан жерлер —
Эмбанефт, Балқаш, Арал,
Қарағанды Риддерлер.
Қазақстан — қарлы таулар,
Өмір көзі шипа бұлақ.
Қазақстан — кең көсілген
Жасыл жайлау — көкше құрақ.
Қазақстан — шаруаларға
Мәңгілікке берілген жер.
Қазақстан — мыңғырған мал,
Азат еңбек, төгілген тер.
Қазақстан — жер сауырын
Кек теңіз боп жапқан бидай.
Қазақстан — байлық, бақыт
Арнасына жатқан сыймай.
Қазақстан — Амангелді
Ел қамын, ер кегін қуған.
Қазақстан — ақын Жамбыл
Тоқсанында қайта туған.
Қазақстан — өркенді ел
Жарқыраған бак, жұлдызы.
Бұлтты тіліп шыққан жайдан
Жаралғандай ұл мен қызы.
Қазақстан — гүлденген ел,
Шыңына енер ұрған құлаш.
Қазақстан — күйші Дина,
Қазақстан — бұлбұл Күләш.
Қазақстан — оқырман ел,
Жаппай сауат ашқан қауым.
Қазақстан — ғылым, білім
Шыңын өрлей басқан қауым.
Қазақстан — халықтардың
Правосы, ол жаңа заң.
Қазақстан — ынтымақты ел
Бастаушысы — жаңа адам.
Қазақстан — көп нәсілдердің
Жете алмай, көрмей кеткені.
Қазақстан — ата-бабаның
Армандап қиял еткені.
Көп жаса сен, байтақ өлке,
Бауырлас ел, туысқан.
Сен гүлдей бер, біз жырлайық,
Көркейе бер, Гүлстан!
* * *
Разы емен тамшы жас төксем көзімнен,
Разы емен нұр қайтса аздап жүзімнен.
Шалыс басып, өмірден мынау адассам,
Разы емен, бәрі де онда өзімнен.
Бағым да бар, гүл-бақшамда гүлім көп.
Әр бұтақ, әрбір гүл-шоқта бұлбұлым көп.
Мен көрмеген гүл-бақша қалмас жаһанда.
Сол бақшаларға жеткізер бақыт жолым көп.
Кешіргейсің, менің назды періштем,
Сипатыңды жеткізер сөз таппадым,
Саған мұнша керік берген қандай жан.
Айтып берші, соның өзін мақтайын.

---