Өлең, жыр, ақындар

Үміт оты

  • 03.01.2021
  • 0
  • 0
  • 3266
Талай үрлеп үміт отын жандырдым,
Себебісің жана туған сан жырдың.
Сезімді де, төзімді де көңілдің
Көпірінен жүз өткіздім, жан құрбым.
Соңы боп па бұл өмірде сынақтың!
Өзің үшін, өзім үшін шыдаппын.
Айдындағы ай жолында бал сезім
Дірілдеген толқуы дәл сынаптың.
Бұл өмірден бақытты алмақ сұрап кім,
Күнде думан болмас басы қыраттың...
Жүйрік көңіл жұлдызға ауса айып па?
Пендеміз ғой үміт шексіз, мұрат мың.
Ой толқытса, үңілемін қағазға,
Сезім жүгін арқалаған жан аз ба!
Жарқыратып сабырлының шырағын,
Кешеуілдеп ататұғын таң аз ба!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлеңке көңіліме түсірмеп ең

  • 0
  • 0

Білген не өмір сырын білмеген не!
Өнерің асып топтан дүрлеген не!
Данышпан болса да әйел адам емес,
Қасында бір бөрікті жүрмегенде.

Толық

Неге ғана

  • 0
  • 0

Ақтарғыштап тарих – тағдыр беттерін
Ұшырамын алысқа ойдың кептерін.
Шіркін әмір, тәкаппар шын, тәрізді
Қандай ғана қиын еді өткелің.

Толық

Көзді тартқан көрікті

  • 0
  • 0

Көзді тартқан көрікті
Көңілді тарта бере ме?
Әдемі емес ай десең,
Ауған көңіл көне ме?

Толық

Қарап көріңіз