Өлең, жыр, ақындар

Көк пен жер

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 582
Қасқайып тұрды көк аспан,
Шуағын төгіп тым асқақ.
Жер ару мыңдап бұлақтан,
Бұрымын жайды құлаштап.

Осылай ғана көк пен жер,
Сезімін үнсіз жасырып.
Ғарышқа кетті бір сәуле,
Арманын айдан асырып.

Ақ жауын жауса сіркіреп,
Көк пенен жердің сүйісі.
Жауқазын жүрек бүр жарар,
Бұрқырап жердің иісі.

Кеудемнен ұшты мың кептер,
Қош айтып маған сан арман.
Көк пенен жердің тіршілік,
Махаббатынан жаралған.

Бозамық айды куә ғып,
Бердім дейді аспан сертімді.
Көңілге бүгіп бар мұңын,
Көзіне жердің көл тұнды.

Мұнартты аспан күзгі шақ,
Ұзатып көшті қаралы.
Күрсініп сонда жер мұңлық,
Көз алмай ұзақ қарады...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн

  • 0
  • 0

Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн,
Өзегімді өртейді сағыныштай жалғыз мұң.
Көшіңді жолда қалдырмас, қажыры бекем нар қызбын,
Жанына дауа кім табар,

Толық

Махаббат пен мейірім

  • 0
  • 0

Қарсы алумен марғау әрбір таңымды,
Тарпаң тағдыр талағанда тәнімді.
Махаббат пен мейірімге бөледің,
Жапырақтай қалтыраған жанымды.

Толық

Мына өмір

  • 0
  • 0

Тегештегі отырғызған гүл сынды,
Аспан жақтан құйылатын нұр сынды.
Тым тұңғиық тұнып жатқан мұң сынды,
Мың қиялға бойлай берем бір сырлы.

Толық

Қарап көріңіз