Өлең, жыр, ақындар

Қайран күн қалтарыста күледі ме

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 685
Қайран күн қалтарыста күледі ме,
Түн тірлік тұншықтырма түнегіне.
Жем таппай шырылдап жүр бозторғайлар,
Ем таппай мен жылаймын жүрегіме.

Тәңірдің берген ортақ сиы бізге,
Үйіріп түсті неге құйын ізге.
Қара бұлт қатып тұрып қақ төбеде,
Түнеріп төне берді ау жиі бізге.

Болғанмен бұлыңғырлау болашағым,
Өзіме өзгеше бір жол ашамын.
Қол бұлғап бұлаңдайды маған қарай,
Бір сиқыр көз ұшында бұла сағым.

Жанардан түсседағы жақұт құлап,
Қатігез айналмайды ау уақыт бірақ.
Ұшуға тәңір ием бақыт берген,
Құстардың бәрі бізден бақыттырақ.

Сабылтқан сағым арман сияқтатат,
Жан сырын жадау көңіл жиі ақтарат.
Аңсарын алыс жаққа алып ұшты,
Көңілдің көгершіні қияқ қанат.

Сұрқия сұм тірліктің сыры ашылып,
Өлгелі көкжиекке тұр асылып.
Бозторғай ,бозарған қыз, бозаң үміт,
Қуана қол соғады құлаш ұрып.

Қатайын ғаламыма бұлағай үн,
Тәңірден жоқты бер деп сұрамайын.
Адам боп өмір сүру олда қызық,
Жалғаннан жалқы бақыт сұрамаймын.

Көңілім көк аспанға көтерілді,
Жер ана қалай берем өтеуіңді.
Бермепті тәңір қанат,егер берсе,
Білмеймін қай жаққа ұшып кетерімді.

Бозторғай, бозарған қыз, бозаң үміт…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тірліктің тілер түнегін

  • 0
  • 0

Тірліктің тілер түнегін,
Қайраты қайда жүректің.
Даламның әсем гүлі едім,
Жанымды неге мұң өптің.

Толық

Тиянақ

  • 0
  • 0

Аспан көңілдің сейілмей қара бұлты мың,
Бұркелеп алды ақ жүзін нала күлкінің.
Бозала таңда,бозарған бордай көңілім,
Қағады әлсіз шық тұнған жара кірпігін.

Толық

Ол егіліп ішінен жылап тұрды...

  • 0
  • 0

Ол егіліп ішінен жылап тұрды,
Тамшының тырсылына құлақ түрді.
Қызыл-жасыл әлемді мұңға бояп,
Сұм өмір, сырға толы сынап тұрды.

Толық

Қарап көріңіз