Өлең, жыр, ақындар

Көлеңкем ұзын тұрқымнан

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 564
Көлеңкем ұзын тұрқымнан,
Қораш-ау сыртқы сүдiнім.
Шығармай уақыт ырқыңнан,
Түбiне тықтың күбiнiң.
Мен болдым бiлем салдамаң,
Сақал-мұрт ұзын барақы.
Көзiммен көрiп, алданам,
Тағдырым – жұрын, дарақы.
Бояуы қалың қара сұр,
Тартады терең құрдымға ап.
Жоғалған мендiк бар асыл,
Зәумен бір келмес ырғын бақ.
Соңыма түскен құлғана,
Түбіме жетер ақыры.
Тiрлiктi, құдай, бұлдама,
Мен де бiр тәңiр пақыры.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әке

  • 0
  • 0

Бұлаң тірлік көрсетті сортаңдығын,
Қалғаны анық ойсырап,ортам бүгін.
Қырын келген сен бе әлде жаратқан ба?
Бір-ақ күнде есейді тарпаң ұлың.

Толық

Адам едің, аруаққа айналдың

  • 0
  • 0

Адам едің, аруаққа айналдың,
Өзіңменен жолығуға жай қалдым.
Көз шараңа мөлдіреп жас тұнды ма,
Сұлулығы бар еді ғой Айманның.

Толық

Бақыт «сыйлап» соңына шекпенді ағам

  • 0
  • 0

Бақыт «сыйлап» соңына шекпенді ағам,
Беріп кетті қолыма кетпен маған.
Ойланбады темірде заһар барын,
Үстемдігін жүргізді өктем ғалам.

Толық

Қарап көріңіз