Өлең, жыр, ақындар

Көлеңкем ұзын тұрқымнан

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 544
Көлеңкем ұзын тұрқымнан,
Қораш-ау сыртқы сүдiнім.
Шығармай уақыт ырқыңнан,
Түбiне тықтың күбiнiң.
Мен болдым бiлем салдамаң,
Сақал-мұрт ұзын барақы.
Көзiммен көрiп, алданам,
Тағдырым – жұрын, дарақы.
Бояуы қалың қара сұр,
Тартады терең құрдымға ап.
Жоғалған мендiк бар асыл,
Зәумен бір келмес ырғын бақ.
Соңыма түскен құлғана,
Түбіме жетер ақыры.
Тiрлiктi, құдай, бұлдама,
Мен де бiр тәңiр пақыры.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңілім де, көше де ала-көбең

  • 0
  • 1

Көңілім де, көше де ала-көбең,
Жапа-жалғыз қалдым-ау қалада мен.
Қош айтысып, аттанып кете бардың,
«Дір-дір етіп, уыздай бала денең».

Толық

Түсімде де кеспіріңде мұң қалың

  • 0
  • 1

Түсімде де кеспіріңде мұң қалың,
Әлденені маған айтып, бұлдадың.
Әжіміңді жас ағады қуалай,
Суындай боп, көктемгі бір жылғаның.

Толық

Жүйрік

  • 0
  • 1

Қиқулап келіп, соңынан дауыс естілді,
Үзіліп шыққан тұлпарың сонда кеш білді.
Өресін салып, бауырын жазды кеңінен,
Болаттай тұяқ аңырап келіп, төске ұрды.

Толық

Қарап көріңіз