Өлең, жыр, ақындар

Жанына батты – жайлаудың әрі қашқаны

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 446
Жанына батты – жайлаудың әрі қашқаны,
«Мендей еркесін кімдермен айырбастады?»
Қара жұрт жатты құлазып ұлы келгенде,
Сүреңсіз тіпті, мөп-мөлдір байырғы аспаны.
Тапалды көңіл жер болып жетімсіреген,
Күзгі қар басқан таулардың шетін сіреген.
Сағыныш деген сары иттің қыңсылап ерген,
Зиратқа барып қайтарды бетін сүремен.
Жетелеп атын құлдилап оралды кері,
Томсара қапты монтаны «Боранды» белі.
Су ішіп тұрып тұмадан ақ боз жорғасы,
Кісіней берді: жақсылық жоралғы ма еді?
Көңілді кеулеп өксік мұң өжеленеді,
Ел-жұртын аңсап тұлпарын тежемеп еді.
Сағыныш – салқар, шектеусіз сағымның іші,
Қайғының түбі қай кезде межеленеді?
Елі жоқ жұртқа тап келді қаңырап қалған,
Аталар қайда абыздай аруақтанған?
Жайлауын тастап, амалсыз,
Беталбат жаққа,
Боз атқа мініп, бозбала зарыға аттанған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңілім де, көше де ала-көбең

  • 0
  • 1

Көңілім де, көше де ала-көбең,
Жапа-жалғыз қалдым-ау қалада мен.
Қош айтысып, аттанып кете бардың,
«Дір-дір етіп, уыздай бала денең».

Толық

Мұңлы мұхит,

  • 0
  • 1

Мұңлы мұхит,
Түпсіз терең,
Сараң тым,
Шындық еді

Толық

Сілбілеп жауын жауды

  • 0
  • 0

Сілбілеп жауын жауды ...
Сұрқай ғалам,
Түксиіп, басты еңсені – сырт, айналам.
Сезімнің терезесін тамшы ұрады,

Толық

Қарап көріңіз