Өлең, жыр, ақындар

Көкіректі кернейді кермек шерім

  • 13.02.2021
  • 0
  • 1
  • 773
Көкіректі кернейді кермек шерім,
Адалдығың, пәктігің – жөргек сенің.
Дәрменсізбін, сұлу ең сүдіні ерек,
Көгілдірі тәрізді өр Көкшенің.
Қиянатты жолыңа қойған қалап,
Сан жыладың жүрегің ойдан қанап.
Жамау-жамау жаныңа сеп болмадым,
Сүйіп қалдың озбырды қайдан қалап?
Сен зиратта жатырсың «айды» құшып,
Аруаққа аһ ұрдың қайғы құсып.
Томпаяды қара жер: әке-шешең,
Түсті ме екен бір аунап, әй, құнысып?
Күрсінеді моласы күңіреніп,
Сен отырсың шошайып.
Іңір,
Өлік.
Ал артыңда зинақор қорқаулар тұр,
Бас салатын тәрізді бірі келіп.
Солқылдадың, иінің дірілдеді,
Сыңарыңнан адастың бір індегі.
Басың сенің саудаға түскен көптен,
Сұлулардай сатылар Үрімдегі.
Қайда кеттің, жыраны сағалап қай?
Жолығып ең, жәудір көз, маған ақтай.
Қорымдардың қойнына қондырамын,
Қанатымның астына паналатпай.



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Сілбілеп жауын жауды

  • 0
  • 0

Сілбілеп жауын жауды ...
Сұрқай ғалам,
Түксиіп, басты еңсені – сырт, айналам.
Сезімнің терезесін тамшы ұрады,

Толық

Тақымда торы қаншырдай

  • 0
  • 1

Тақымда торы қаншырдай,
Қайшылар құлақ, желігіп.
Аңсатып қызды Баршындай,
Жетелеп келед мені үміт.

Толық

Ұзақ та келді, көктем де ұзамас енді

  • 0
  • 0

Ұзақ та келді, көктем де ұзамас енді,
Қатыбас қысың қыстады жүдә «мас» елді.
Сынықсып қалды жүзіміз, апшыды тағдыр,
Мың ағаш өліп, әттең-ай, жүз ағаш өнді.

Толық

Қарап көріңіз