Өлең, жыр, ақындар

Жанарлары мөлдіреп, аясына мұң тұнған

  • 21.02.2021
  • 0
  • 0
  • 1022
Жанарлары мөлдіреп, аясына мұң тұнған,
Жұдырықтай жүрегі аттай тулап, бұлқынған.
Нарттай жанар бет-өңі – сұрланыпты болмашы,
Ренжітті кім білер, бәлки содыр жолдасы.
Жас парлаған боталап, сұлу көздің шарасын,
Бәзбіреулер тырнады, тым кездейсоқ жарасын.
Булығады алқымы көк долы өксік кептелген,
Шақырады пәк арман қолын бұлғап көк белден.
Кеткісі бар бір сәтке дала кезіп, жапанмен,
«Еркелеткен тағдырым, сен де маған қатал ма ең?»
Сазып қалды кеудесі ішқұста боп қамыққан,
Қайсар-қатал өмірден қалжыраған жалыққан.
Қыздың жаны осылай нәзік мұңға күптенген,
«Тірлігімнің бал шағы, балаң шағы біткен бе ең?
Неге мені сорлатып, жол тостырып қойғансың?
О, Тәңірім, кінәм не?
Сағындырма ...
Ойлан шын ...»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың

  • 0
  • 0

Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың,
Естіледі үні сынды алаштың.
Тыр жалаңаш далам қалды лыпасыз,
Неге заман, тәлейімен таластың?

Толық

Тамшыбұлақ

  • 0
  • 1

Тамшыбұлақ – мөп-мөлдір ...
Сарқылмаған,
Шашылады сан моншақ жарқылдаған.
Кәусарлықты тек сенен табам келіп,

Толық

Тесік-тесік жүрегім, тентіредім

  • 0
  • 0

Тесік-тесік жүрегім, тентіредім,
Көшіп-қонған қаңбақтай еркін едім.
Еркімді алды
Үкімін кесті-дағы,

Толық

Қарап көріңіз