Өлең, жыр, ақындар

Құралайдың салқыны

  • 02.03.2021
  • 0
  • 0
  • 1307
Қиялымда жүрем енді тербетіп,
Жүрек жатыр ақ жауынын селдетіп.
Аспанның да түнеріп тұр қабағы,
Астана да суық тартты сен кетіп.

Күңгірт мекен, көңіл бордай үгіліп,
Сүріндім бе?
Сезім қалды жығылып.
Жылу таппай қаңыраған қаладан,
Амалсыздан өз-өзіме тығылып:
"Құралайдың салқыны" деп алдадым,
Сұр тұмандай бұлыңғырлау алдағым.
Өзіңсіз күн, кеш те, түн де меңіреу.
Сенің жайың қалай екен, ардағым?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ендi қашан жүздесем?

  • 0
  • 0

Ендi қашан жүздесем?
Тап болып ең тағдырыма күзде сен.
“Сағыныштан сарғайттың ғой бар ма едi бiзде есең”
Деп тәңiрге тiл қатып ем түндерде.

Толық

Миды жаншып, ой салмақтап еңсеге

  • 0
  • 0

Миды жаншып, ой салмақтап еңсеге,
Күйкі өмірден көңіл кейде жығылып.
Күнді көрмей отырамыз кеңседе
Күнкөрістің қамы үшін тығылып.

Толық

Түнерiп аспан, көктемнiң сәнiн кетiрдi

  • 0
  • 0

Түнерiп аспан, көктемнiң сәнiн кетiрдi,
Төгiлiп моншақ, құтырық жел де лепiрдi.
Нелiктен мына қайыңдар бүгiн көңiлсiз?
Жаз келмей жатып, күз болып қойған секiлдi.

Толық

Қарап көріңіз