Жазмыштың құлымыз
- 0
- 0
Жазмыштың құлымыз,
салғанына көндiгемiз шарасыз.
Күн дөңгелеп, ай жылжыды жаңасыз.
Жалғыздығым жабықтырды iздедiм,
Түнерiп аспан, көктемнiң сәнiн кетiрдi
Түнерiп аспан, көктемнiң сәнiн кетiрдi,Төгiлiп моншақ, құтырық жел де лепiрдi.
Нелiктен мына қайыңдар бүгiн көңiлсiз?
Жаз келмей жатып, күз болып қойған секiлдi.
Нелiктен аспан сәулесiн күннiң жасырды?
Сұрланып дала көктемнiң реңiн қашырды.
Тiршiлiк бiткен маужырап мүлде қалған ба,
Сайрауық құстың әндерi неге басылды?
Көңiлсiз дала, көз жасын төгiп тұрғандай,
Тыныштық келiп әлемге билiк құрғандай.
Ойлана алмай, мең-зең боп мен де отырмын,
Оңдырмай бiреу төбемнен қатты ұрғандай.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Тәттi ұйқымды бөлiп түн
- 0
- 0
Тәттi ұйқымды бөлiп түн,
Маза бермей азаптап.
“Жалғызсың, – деп – көрiктiм”
Ай күледi мазақтап.
Жауып тұр ақ қар
- 0
- 0
Жауып тұр ақ қар...
Ақ қарға сырды ақтардым.
Құлдилап төмен
Құлады жерге ақ қар – мұң.
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі