Жабықтырып күрең тiрлiк, күрең күн

Жабықтырып күрең тiрлiк, күрең күн,
Таба алмадым сезiмiмнiң бiр емiн.
Аспан жақта болғаннан соң тiлегiм,
Солай қарай сандалады жұдырықтай жүрегiм.
Алайда мен тiрi едiм!
Елдiң сөзiн естiп қалдым:
“Аман-есен жүр” деген.
Естiп алып езу жимай, күлген ем.
Жан аспанда, жұмыр жерде құр денем,
Жүргендiгiн ешқайсың да бiлмеп ең.
Бiлмегенiң дұрыс болар –
Үндемен.
Ұшып барад бiрдемем,
анау түпсiз ғарышқа.
Ей, ақша бұлт, менiменен жарыспа.
Қиялымнан жүйрiк емес шығарсың,
Бара алмайсың алысқа.
Адастырар мен баратын тұңғиық,
Бiрi жатыр тым төменде,
Ал бiреуi тым биiк.
Одан да бұл ақылыма бағынбайтын жүрекке
Берсеңдершi үн құйып.
Өтiнемiн, ақша бұлт...

---