Өлең, жыр, ақындар

Жүрек

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 472
Төбедегі жарық Күн –
Қуат көзі халықтың.
Ақ бетіңді бұлт басса,
Бағы тайған ғарыппын.
Төңкерілген көк аспан,
Жұлдыздарың жол ашқан.
Тұмшаласа сұр тұман,
Бейшарамын адасқан.
Дөңгеленіп толған Ай,
Солғын сәулең сорғалай,
Жартыласаң жасимын,
Көңілге күй орнамай.
Ашық түнде үңіліп,
Жұлдыздарға бірігіп
Кетемін де,
Кеземін...
Қойған бәрін кім іліп?!
Құстан, аңнан, масадан,
Жерден, көктен, тасадан.
Бір сәйкестік сеземін,
Қиюымен жасаған.
Тым ұзаққа телмірем,
Неткен ғажап теңдік ең?!
Жиып жалғыз шешімін,
Жүрегіме ендірем!
Салтанатты тақ құрған,
Мейлі бол сен аш-тырбаң.
Тұрады екен жауабы,
Аллаһ деген ақ нұрдан.
Алла – ұлы, бұл өктем
Шығаратын түнектен.
Барлығының бастауы,
Басталады жүректен!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Заманға мынау қарашы!

  • 0
  • 0

Заманға мынау қарашы!
Әке мен бала жауласқан,
Қатын мен байы дауласқан,
Көрініп тұрған байлығы,

Толық

Осындай да бола ма екен тоқырау?

  • 0
  • 0

Осындай да бола ма екен тоқырау?
Мені біреу «байлап» тастап отыр-ау!
Қырық деген қамал алар кезім ғой,
Опыратын, жапыратын осынау.

Толық

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 0
  • 0

Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар