Өлең, жыр, ақындар

Жұбану

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 579
Ертең деген – беймәлім бір сырлы күн,
Алла алдында, айта алмаймын күн бұрын.
Үміт, күдік арбауында алданып,
Міне, енді, қырыққа да сырғыдым...
Қырық деген – таяқ тастам қыр асты,
Өсуменен, өшуменен... ұласты.
Кеңірдектің керегінен аса алмай,
Жанталастым, жаза алмай бір құлашты.
Қайсын айтып, шағынамын шарқ ұрып,
Күңгірттендім тереземе шаң тұрып.
Өткен өмір, өзегімді езіп сен,
Кетпесең ед орта жолда қалдырып.
Тудым, өстім, өмір сүрдім, бәрі шын,
Өлудің де өткіземін барысын.
Бақи жақта өлшенбейді байлығым,
Сынға түсем имандылық – тақ үшін.
Туралықтың туы тұрды кейпімде,
Аллаһ тұрды жүрегімнің сейфінде.
Атақ қумай, шатақ қумай өттім мен,
Сөзім қалсын «Иман қуған» дейтіндей!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем

  • 0
  • 0

Жапырақ жайып бар ағаш,
Шымданып, дала түрленді.
Мың түсті гүлдер аралас,
Ғажайып күткен күн келді.

Толық

Бәрі де қалады

  • 0
  • 0

Қалады думан дүние,
Білдірмей уақыт ұрлаған.
Қалады
сарай, тағың да,

Толық

Толқып отырмын

  • 0
  • 0

Толқып отырмын,
Түк бітірмегенімнен қорқып отырмын.
Тек қана қиял мұхитын кезіп,
Арман байлығына шолпып отырмын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер