Өлең, жыр, ақындар

Жұбану

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 585
Ертең деген – беймәлім бір сырлы күн,
Алла алдында, айта алмаймын күн бұрын.
Үміт, күдік арбауында алданып,
Міне, енді, қырыққа да сырғыдым...
Қырық деген – таяқ тастам қыр асты,
Өсуменен, өшуменен... ұласты.
Кеңірдектің керегінен аса алмай,
Жанталастым, жаза алмай бір құлашты.
Қайсын айтып, шағынамын шарқ ұрып,
Күңгірттендім тереземе шаң тұрып.
Өткен өмір, өзегімді езіп сен,
Кетпесең ед орта жолда қалдырып.
Тудым, өстім, өмір сүрдім, бәрі шын,
Өлудің де өткіземін барысын.
Бақи жақта өлшенбейді байлығым,
Сынға түсем имандылық – тақ үшін.
Туралықтың туы тұрды кейпімде,
Аллаһ тұрды жүрегімнің сейфінде.
Атақ қумай, шатақ қумай өттім мен,
Сөзім қалсын «Иман қуған» дейтіндей!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қиялым қиыр кезіп шығандайды

  • 0
  • 0

Қиялым қиыр кезіп шығандайды,
Кедергі – шыққан төбем, «шың» алдайды.
Жаныма нәпсі билік айтқысы кеп,
Қорасы қораштықтың шығармайды.

Толық

Қарқара

  • 0
  • 0

Көрген жан таңғалады Қарқараны,
Алуан түс гүл жазира шартарабы.
«Тұзбұлақ», «Иірсу» мен «Құмтекейім»,
«Ереуіл» шежіресі жар салады.

Толық

«Ақша» деп айтты ұмыттың

  • 0
  • 0

«Ақша» деп айтты ұмыттың,
Намаз да қалды барылмай.
Елеусіз қалды ұлық күн,
Күнәдан жүрсің арылмай.

Толық

Қарап көріңіз