Өлең, жыр, ақындар

Солай

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 355
Бұдан да бұрын өмірден өткен өктемдер,
Жасырды қармен,
желегін жайып көктемдер.
Байлық пен мансап –
бәрі бір жалған, алдамшы,
Жым-жылас етіп жоғалтқан
ізін көк пен жер.
Әзір де, бүгін азуы алты қарыстар,
Гүжілдеп жүрген Арыстан, Бөрі, Барыстар.
«Жер бетін жеңіп,
табанға басып тұрмын» деп,
Көкейін тескен жұлдыз бен
анау ғарыштар...
Келешек – ертең жалғасар солай алмасып,
Періште – аян, шайтани – нәпсі арбасып.
Бәрінен бездім, Аллаһқа адал құл болып,
Қара су болсын бойыма қуат әр қасық!
Түсіндім түгел, түбіне жетпес тамамдап,
Қуғандар өзін арамдап бітер, арандап.
Аллаһтың айтқан ақиқатына бас иіп,
Жалбарынамын, көзімнің жасы тарамдап.
Жер менен көктің,
он сегіз мың ғалам нұр-тағын,
Біз білген алып, білмейтін әлем ұнтағын.
Жаратқан жалғыз ең ірі құдірет – ол Аллаһ,
Осыны ойдан шығармай өссін ұрпағым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзімді айыптау

  • 0
  • 0

Шыдамсыз, төзімі жоқ, күйгелекпін,
Көмейге көп сөз жетер кимелеп тым.
Жадырап атқан таңдай жүре алмаймын,
Тартады түнегіне сүйрелеп түн.

Толық

Күрсініс

  • 0
  • 0

Болғандай мынау әлем, тіршілік тар,
Өртеген өзегімде күрсініс бар.
Көктемді көңілім жасып қарсы аламын,
Құбылтып ән салмайды жыршы құстар.

Толық

Шыдамас

  • 0
  • 0

Қайда, шіркін, кесіп түсер шын алмас,
Көлбақа көп көлшігінен шыға алмас.
Ойы жұтаң, сөзі нәрсіз, тұрақсыз,
Адамдар бар арамызда шыдамас.

Толық

Қарап көріңіз