Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 466
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шыдамас

  • 0
  • 0

Қайда, шіркін, кесіп түсер шын алмас,
Көлбақа көп көлшігінен шыға алмас.
Ойы жұтаң, сөзі нәрсіз, тұрақсыз,
Адамдар бар арамызда шыдамас.

Толық

Аллаһқа тәубе

  • 0
  • 0

Аллаһқа тәубе,
Шүкірлігім жүректе,
Жанар шіркін қайта жанбас бір өшсе!
Сынақ күнім сынап болып сырғыды,

Толық

Нәпсімменен алыстым

  • 0
  • 0

Нәпсімменен алыстым,
Келгенімше қырыққа.
Қанағатым алыс тым,
Қызықпа, басым құнықпа!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар