Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 513
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен аңсаған патшалық

  • 0
  • 0

Кешегі мен бүгінгі, ертеңгінің,
Мақсаты – ұстау қолына ел теңдігін.
Өткізбесе болғаны күнін күпті –
Қияды деп қиналып желкемді кім?!

Толық

Қыз құласа

  • 0
  • 0

Құтылсақ та кешенің құрығынан,
Құйтұрқылар жүр әлі құрып лаң.
Шексіз аспан көрініп шектілікпен,
Қамаудағы қарайды құдығынан.

Толық

Қандай күн біле алмаймын бізді күткен?

  • 0
  • 0

Қандай күн біле алмаймын бізді күткен?
Жатам ба жол ортада үздігіп мен?
Жоқ әлде табысымды табамын ба?
Жаныма қуат жиып ізгіліктен.

Толық

Қарап көріңіз