Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 420
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аллаһқа тәубе

  • 0
  • 0

Аллаһқа тәубе,
Шүкірлігім жүректе,
Жанар шіркін қайта жанбас бір өшсе!
Сынақ күнім сынап болып сырғыды,

Толық

Жаза алмадым жанымның қалаулы үнін

  • 0
  • 0

Жаза алмадым жанымның қалаулы үнін
Жүрегім де салқындау, нарау бүгін.
Көре-көре көзімнің нұры тайды,
Адамдардың аңдысқан қараулығын.

Толық

Беріле бермей қиялға...

  • 0
  • 0

Беріле бермей қиялға,
Жағымды жырлар жазайын.
Беліме түскен құяңға,
Дәрігер берсін сазайын!

Толық

Қарап көріңіз