Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 452
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Белгілі бір Аллаһқа үтір, нүктем

  • 0
  • 0

Белгілі бір Аллаһқа үтір, нүктем,
Жаратқан, жаңылдырма шүкірліктен.
Дінімді беріктей түс мұсылмандық,
Шайтаннан сақтанайын, күпірліктен.

Толық

Айтасың айналам деп озық елге

  • 0
  • 0

Айтасың айналам деп озық елге,
Қарайсың мойыныңды созып өрге.
Ақшамен өлшене ме дәрменіміз?
Кетпейік тоғытылып тозық «еңге!»

Толық

Құтқаршы

  • 0
  • 0

Тіршіліктің әр секунды сынақ бір,
Емтиханға есті жауап сұрап тұр.
Жүрек төрі орын берсе Аллаһқа,
Жол көрсетер болады сол шырақ нұр.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар