Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 439
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нәпсімменен алыстым

  • 0
  • 0

Нәпсімменен алыстым,
Келгенімше қырыққа.
Қанағатым алыс тым,
Қызықпа, басым құнықпа!

Толық

Жүрегіңде кір бар екен күңгірттеу

  • 0
  • 0

«Діннен өлең бұрын болған» – дейсіз бе?
Шайтан түртіп миға түсті ой сізге.
Әсершілдік қателікке жетелеп,
Басыңыздың қамын ғана жейсіз бе?!

Толық

Бір өзіңе арналады

  • 0
  • 0

Өмір берген бір өзіңе жүгінем,
Ақиқаттың ұстаттың сен жібінен.
Ғашық болдым, асық болдым ақ нұрға,
Жүрегім мас, махаббатқа жібіген.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер