Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 488
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Арғыменен бергіні естіп өскен

  • 0
  • 0

Арғыменен бергіні естіп өскен,
Таразылап тарихты кескілескен,
Қатігездік заманның балғасына,
Жүрегімді еріксіз төстік еткем.

Толық

Мейлі қыз, мейлі, жаным, ұл табыңыз

  • 0
  • 0

Мейлі қыз, мейлі, жаным, ұл табыңыз,
Бөлшегің, ол да сенің бір тәніңіз.
Жолына адамдықтың салсаң нақтап,
Нұр шашар болашаққа ұрпағыңыз.

Толық

Ләтипа лүпілі

  • 0
  • 0

Ләтипа – жүрек орталық мейір мекені,
Ол сені ізгі биікте нұрлы етеді.
Қуаты үстем құлшынтып салар қиынға,
Әсерлі сазы ғаршыға еркін жетеді.

Толық

Қарап көріңіз