Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 527
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жер шары

  • 0
  • 0

Құрлықтар қалқыған қайықтай,
Жер шары бетінде жүзеді.
Басынан қатері айықпай,
Дауыл да үмітін үзеді.

Толық

Қуаласаң ой түбін таным, түйсік күнде өсер

  • 0
  • 0

Қуаласаң ой түбін таным, түйсік күнде өсер,
Сілкінбеген пендеге тоғышарлық –
бір мешел.
Алпарысқан көп бейбақ тірлік етер тән үшін,

Толық

Ықылас пен ихсан

  • 0
  • 0

Әр амалда болу керек ықылас,
Сәулеленсін ниетің де ып-ырас.
Ризасы үшін ғана Аллаһтың
Тірлік етіп ізгілікке ұшырас.

Толық

Қарап көріңіз