Өлең, жыр, ақындар

Намыс оты лапылдап өзегімнен

  • 10.03.2021
  • 0
  • 0
  • 614
Намыс оты лапылдап өзегімнен,
Өн бойымды күйдірсе жалындатып.
Қайтіп қана қорлыққа төземін мен,
Жарқ етпеген өлім ғой жанып жатып.
Өктемдік пен төзбеймін жолсыздыққа,
Оспадарлық көрсетсе, кектенемін.
Есе кетіп, қор болдық онсыз қыртқа,
Бейпілдерге «тоқтат сен» деп келемін.
Қыңыр сөзді жек көрдім, көтермедім,
Ыза басқа тебеді қаным керіп.
Кім біледі мен де асып кетер ме едім?
Түсіреді сабама Сабыр келіп.
Күйдіргенде жүректі намыс қарып,
Ұмытамын шатынап өзімді-өзім,
Ымыраның ауылы алыс қалып,
Найза ұшқындар ойнайды көзімде мың.
Білмегендей бейсауат қала алмаймын,
Жәбірленген пендеге жақтасамын.
Сонсоң барып иманға алаңдаймын,
Өртенгенде ұяттан ақ бас арым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тамшыдан тасыған су құралады

  • 0
  • 0

Тамшыдан тасыған су құралады,
Арымның аз емес-ау, күнә-дағы.
Жалғаннан жаман зардап үйір еткен,
Жанымның жазығы мен қыр алабы.

Толық

Қыз құласа

  • 0
  • 0

Құтылсақ та кешенің құрығынан,
Құйтұрқылар жүр әлі құрып лаң.
Шексіз аспан көрініп шектілікпен,
Қамаудағы қарайды құдығынан.

Толық

Өкпе

  • 0
  • 0

Өкпелейміз көсемге, патшамызға,
Апарды деп қатерлі аспа-құзға.
Өкпелейміз мол жеміс бермеді деп,
Баптай алмай қуратқан бақшамызға.

Толық

Қарап көріңіз