Өлең, жыр, ақындар

Өзімді айыптау

  • 10.03.2021
  • 0
  • 0
  • 459
Шыдамсыз, төзімі жоқ, күйгелекпін,
Көмейге көп сөз жетер кимелеп тым.
Жадырап атқан таңдай жүре алмаймын,
Тартады түнегіне сүйрелеп түн.
Әрең тұр жыртылуға жүйкем жидіп,
Ақылым айта алмай тұр икем, билік.
Төгілген ашу – дұспан, жанармайдай,
Оттық боп жақын келіп тисең күйдік.
Сабырды сарқып алған сорлы басым,
Жүректі босқа жаншып, қор қыласың.
Адассам ақылымнан алты секунд,
Айналам – шимай-шатпақ, ор-құласын.
Қоймайды сүйрелеңдеп тілім бұзық,
Болмай тұр күнім – күлкі, түнім – қызық.
Жүрекке жүгінгеннен басқа жол жоқ,
Ұятқа қалдыратын үнімді үзіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жердің құрты – пенделердің бірімін

  • 0
  • 0

Жердің құрты – пенделердің бірімін,
Күндерімнің бірі кірбең, бірі мұң.
Мөлдірімді сыйлайыншы дегенше,
Шашады олар басыма кеп іріңін...

Толық

Қайран елім

  • 0
  • 0

Көрдім бүгін тауды да тозаңды да,
Өтіп жатыр мың шындық көз алдымда.
Өсекшіге бір тиым жасалмады,
Сойқан салған сұмдарға сөз аңдыған.

Толық

Аллаһқа тәубе

  • 0
  • 0

Аллаһқа тәубе,
Шүкірлігім жүректе,
Жанар шіркін қайта жанбас бір өшсе!
Сынақ күнім сынап болып сырғыды,

Толық

Қарап көріңіз