Өлең, жыр, ақындар

Өзімді айыптау

  • 10.03.2021
  • 0
  • 0
  • 476
Шыдамсыз, төзімі жоқ, күйгелекпін,
Көмейге көп сөз жетер кимелеп тым.
Жадырап атқан таңдай жүре алмаймын,
Тартады түнегіне сүйрелеп түн.
Әрең тұр жыртылуға жүйкем жидіп,
Ақылым айта алмай тұр икем, билік.
Төгілген ашу – дұспан, жанармайдай,
Оттық боп жақын келіп тисең күйдік.
Сабырды сарқып алған сорлы басым,
Жүректі босқа жаншып, қор қыласың.
Адассам ақылымнан алты секунд,
Айналам – шимай-шатпақ, ор-құласын.
Қоймайды сүйрелеңдеп тілім бұзық,
Болмай тұр күнім – күлкі, түнім – қызық.
Жүрекке жүгінгеннен басқа жол жоқ,
Ұятқа қалдыратын үнімді үзіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қуаласаң ой түбін таным, түйсік күнде өсер

  • 0
  • 0

Қуаласаң ой түбін таным, түйсік күнде өсер,
Сілкінбеген пендеге тоғышарлық –
бір мешел.
Алпарысқан көп бейбақ тірлік етер тән үшін,

Толық

Мәңгі бол деп тіледім, мына бақыт

  • 0
  • 0

Жат боласың бармасаң, келмесең бір,
Өскен қурай боласың жерге селдір.
Торқалы той, өлімнен топырақты,-
қала берсең өзісің ең мешелдің...

Толық

Бұлттан аршып

  • 0
  • 0

Асып кеткен түйелідей құм белден,
Бұлдыр-бұлдыр күдер үздім күндерден.
Нарық бізді парықсыз қып жіберді,
Мынау пасық дүниені кім көрген?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар