Өлең, жыр, ақындар

Қорланудан жүрегім

  • 10.03.2021
  • 0
  • 0
  • 453
Қорланудан жүрегім,
Қуырылып барады...
Тез таппасам бір емін,
Көкіректі жарады.
Тапталудан жүрегім,
Қансырады жаншылып.
Түнек болды түр-өңім,
Көзін жұмды қанша үміт.
Найзаланып тесілді,
Шоқпар тиіп езілді.
Арман-тілек кесілді,
Дүние тар сезілді.
Құлшылықтар құлшынған,
Таяз болды жадағай.
Тілім қан боп қыршылған,
Қан-қақсадым жарадай.
Соққы келіп соқты кеп,
Есеңгіреп құладым.
Ауыруым кетті үдеп,
Тітіркенді құлағым.
О, Жаратқан, бір Алла,
Бердің маған жыр айдын.
Қолым жетті Құранға,
Мінажат қып жылаймын.
Сен риза бол, Ием,
Соқыр көзім торланба!
195
Үнсіз тыңдап мөлием,
Кеудем шерге толды, Алла...
Қайтып бабын табамын,
Мінезім бар ең шадыр?
Жерге тимей табаным,
Қызмет етуге бер сабыр...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрек

  • 0
  • 0

Төбедегі жарық Күн –
Қуат көзі халықтың.
Ақ бетіңді бұлт басса,
Бағы тайған ғарыппын.

Толық

Күрсініс

  • 0
  • 0

Болғандай мынау әлем, тіршілік тар,
Өртеген өзегімде күрсініс бар.
Көктемді көңілім жасып қарсы аламын,
Құбылтып ән салмайды жыршы құстар.

Толық

Толқын

  • 0
  • 0

Дүние – толқын, бетіндей ол теңіздің,
Бірінен соң бірі жатқан ұласып.
Әмірімен Аллаһ деген Иеміздің
Кетер бәрі көкжиек пен қыр асып...

Толық

Қарап көріңіз