Өлең, жыр, ақындар

Өлеңімнің киесінен қорықтым

  • 31.03.2021
  • 0
  • 0
  • 371
Алагеуім шақтан қашса еріп-түн,
Сезімдердің шеруінен шер ұқтым!
Өміріме нүкте қойшы, қанеки,
Көңіліме құлап кеткен көріктім!

Іңір қақса маңдайынан сәрінің,
Кіл күнгейге серік болар кәрі-мұң.
Жұлдыздардың жанарынан гүл жинап,
Үр қыздардың күнәсіне «жарыдым».

Түн иеме тұсалып қап ойыным,
Талай мәрте соқтым түннің сойылын.
Енді өзімді ұстап берсем өзгеге,
Енді өзімнен күте алмаймын қайырым!

Қорғансызды қорғайтындай қорық-түн,
Ойынымнан бақыт емес, сор ұттым.
Өмірімнің иесінен қаймықпай,
Өлеңімнің киесінен қорықтым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есімде еді

  • 0
  • 0

Есімде еді, есіңде еді,
Бізбен бірге талдардың шешінгені.
Қимылымды құп алып, қарсы болмай,
Кінәлі ғып тастадың сосын мені.

Толық

Атақ үшін арыңды сат, ұялма!

  • 0
  • 0

Өліп-талып құмарлықпен үздіккен,
Танауынан бүр ататын күздік дем.
Көргенінен көрері аз шалдардың,
Ойыншығы секілді ғой қыз біткен.

Толық

Табыттың ішінен

  • 0
  • 0

Мариана -
Түпсіз терең шұңғыма ойдан жалықтым,
Айсберг-жүрегіме мекендепті алып мұң.
Таңертеңмен тереземнен күлім қағып жарық күн,

Толық

Қарап көріңіз