Өлең, жыр, ақындар

Өлеңімнің киесінен қорықтым

  • 31.03.2021
  • 0
  • 0
  • 416
Алагеуім шақтан қашса еріп-түн,
Сезімдердің шеруінен шер ұқтым!
Өміріме нүкте қойшы, қанеки,
Көңіліме құлап кеткен көріктім!

Іңір қақса маңдайынан сәрінің,
Кіл күнгейге серік болар кәрі-мұң.
Жұлдыздардың жанарынан гүл жинап,
Үр қыздардың күнәсіне «жарыдым».

Түн иеме тұсалып қап ойыным,
Талай мәрте соқтым түннің сойылын.
Енді өзімді ұстап берсем өзгеге,
Енді өзімнен күте алмаймын қайырым!

Қорғансызды қорғайтындай қорық-түн,
Ойынымнан бақыт емес, сор ұттым.
Өмірімнің иесінен қаймықпай,
Өлеңімнің киесінен қорықтым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтпашы бірақ ешкімге…

  • 0
  • 0

Жанымды дерттей меңдеп қалсаңшы,
Сарғайған Сары Күз керім.
Еріндеріммен емдеп алсаңшы,
Жүректегі сезім іздерін.

Толық

Өлең ағып барады Есілменен

  • 0
  • 0

Тарам-тарам әжім боп Аспан әрі,
Түсіреді есіме Астананы.
Көкіректің жүзінде жылдар ойнап,
Жанарынан Сезімнің Жас тамады.

Толық

Өлеңімнің жолдарынан

  • 0
  • 0

Қайта жанды өшіргенім,
Қате болды кешіргенім.
Өлеңімде – түпнұсқамын,
Өмірімде – көшірмемін.

Толық

Қарап көріңіз