Балалық шаққа саяхат

Бұл өмірдің ғажабы,
Бала-бақыт.
Бала болдың өзіңде,
Адам-жақұт.
Бала болған жақсы-ау,
Бұл жалғанда.
Һәм уайымсыз жүретін,
Атша шауып.

Есімде әлі күнге,
Сол бір кездер.
Жүруші ек,
Бір таяқты,
Ат қып шауып.
Балшықтан жасап алып,
Түрлі мүсін.
Шалшыққа батушы едік,
Малмаң болып.
Садақ жасап,
Мергенше рөлге кіріп.
Ағаштан қылыш жасап,
Шайқас қылып.
Тарихқа терең бойлап,
Сапар шегіп.
Жүр едік,
Өзімізше дерек теріп.
Махамбетше сезініп өзімізді,
Еліктеумен жүр едік арман қуып.
Ойын ойнап асыр сап жарық күнде,
Жүр еді бәз біреулер талас қылып.
Жазтұғыры шыға сап балапандар,
Көлден бірақ шықпайтын балық болып.
Кештұғыры жақындап келе қалса,
Қарны ашқанда қайтушы еді, қарын буып.
Он сағаттай шомылған балалардың,
Салқын судан үстері көктей болып.
Үсті-басы сазарып кеткеннен соң,
Дірілдейдейді қалшылдап, мұздай болып.
Түн жамылып кеткенде қоға жағып,
Масаларды қашырып бір мәз болып.
Көшеде гитарамен боз балалар,
Әсем ән сап жүр еді концерт қылып.
Қорқынышты аңыздар айтып бастап,
Қайтуға қорқушы еді рухы суып.
Үйіне жеткеннен соң далада ұйықтап,
Жұлдыз  санап көз іліп, түсін көріп.....
Солай, солай өтеді балалық шақ,
Сүре білген адамға өмір ғажап.
Қазір соның бәрінде естелік ғып,
Айтып жүрміз суретке қарап тұрып.
© Еркебұлан Серімханұлы

---