Махаббат мұңы

Түйін түйді, жүрек күйді.
Не істейм айтшы жаратқан???,
Мен мұңдаған кеуде тұста,
Сезім бар ғой тулатқан.
Неге?, Неге?, айтшы неге?,
Мен сүйгендер қолда жоқ.
Көңіл тойды, ойын қойды,
Салар енді қолқа жоқ.
Жадыраған көктем келді,
Салып әнін құстармен.
Махаббаттың аралынан,
Лебі келер құштармен.
Шуақ сыйлап жүрген шығар,
Бір-біріне ғашық тау.
Шын махаббат әлде болса,
Меннен бірақ қашықтау.
Мендік жүрек қонақ үйдей,
Біреу келіп, кетуде.
Қабырғасын лайсаң қылып,
Сурет салып кетуде.
Ол бейнелер адамшы-ақ,
Алдамшы ғой расымен.
Дене бүтін көрінгенмен,
Ғайып болар басымен.
Мен сенбеймін махаббатқа,
Сүйіп қалам бірақта.
Бұл құбылыс түсініксіз,
Сірә, кірмес құлаққа.
Жанарыма жан кіреді,
Кетіп қалмай ішінен.
Әсер етер қара көзге,
Құдіретті күшімен.
Бірақ, бірақ мен түсінбей,
Махаббаттың ықпалын.
Не себепті?, неге бұлай?,
Неге сонша ұқпадым???
Бәлкім онда кездеспеген,
Жүрек қылын шертуші,
Санамыздың биігіне,
Жылдам қуып жетуші.
Құшағыма келіп жетші,
Шынары бар махаббат.
Сезім мәнін түсіндірші,
Төгіп жүрші шапағат.
Мына дүние, түсінемін,
Махаббаттан жаралар.
Оған дағы бас имейтін,
Сірә, болмас адамдар.

(С) Еркебұлан Серімханұлы

---