Шырын шумақтар

Шараптан көрмесе де кісі емделіп,
Іштім бе, іше берем, ішем келіп.
Бірауық масаңдау боп жүрген артық
Қалғанша қайғы-мұңға кісенделіп.
***
Қайғыңды керек етпес нарық, көкем,
Шараптан басқа маған қалып па екен.
Көзіңе қараймын да мөлдіреген
Шырпыдай жалғыз-ақ тал жанып кетем.
***
Шаршадым өмірден де, өлеңнен де,
Дәметпен тайыздан, тереңнен де.
Шыныға атым қалар жазылып бір,
Қаңғырып дауа таппай мен өлгенде.
***
Кез келер Әзірейіл жалаңдаған,
Бола алмас бұл дүниеде санаң да аман.
Сен, қалқам, тұңғиыққа түсіп кетсең,
Мен қалай тіршілікте аман қалам?!
***
Сөз бағып әлімсақтан келеді адам,
Таусылмай кетті сенің неге налаң?
О баста тіршілікке келу бекер,
Бір-бірін түсінбей-ақ өледі адам.
***
Аймалап Пайғамбардың нұры бізді,
Көтерген ажалдыдан құнымызды.
Жел, Су, От, Топырақтан жаратылған,
Ей, Алла, жарылқай гөр құлыңызды!
***
Өлеңде отты да –мен, текті де –мен,
Әруақты, арқалы да, епті де –мен.
Артымда сөзім қалар бақыттымын,
Ендеше, неге ғана көп түнерем?
***
Күйдірсе көкезудің оттағаны,
Темекі езуімде шоқтанады.
Ақырын ойламаса, амал қайсы,
Жөн шығар уәждің де тоқтағаны.
***
Мөңіредім өмір бақи тұлыпқа көп,
Май жағып әлек болдым сыныққа ә деп.
Тағы да жалғыз қалып барамын-ау,
Қалғанда орта жасқа – қырыққа кеп.
***
Өлеңмін, мен туралы қалар елес,
Өршиді қу тірлікте жаралы егес.
Несіне өшігемін айналама
Адамның бәрі бірдей анам емес.
***
Мезі етіп мына мені өсек-енем,
Таяқ жеп Алла жазған пешенеден,
Жанымды елжіретіп, желпіндіріп,
Сімірдім балдай шарап кесеменен.
***
Жастықтың оймен кезіп құр сілемін,
Көзіңе қараймын да күрсінемін.
Май шамдай әлсіреген жанып-жанып,
Жайымды ойлаймын да түршігемін.
***
Өзімді күн алдадым, түн алдадым,
Шишаның сынығындай құралмадым.
Қаншама әурелікке түскеніңмен,
Бақытқа жете алар ма құмар жаның?
***
Шарап бер жүрегімді емдейтұғын,
Мас болып көк төсіне өрлейтұғын.
Тән бар ма қартаймайтын, ескірмейтін,
Жан бар ма мәңгі жасар өлмейтұғын?
***
Сорғалап суық жаңбыр қазандағы,
Өлеңім құлашын кең жаза алмады.
Түнде де құмар оты ошаққа сап,
Өкініш өртеп кетті азандағы.
***
Жетпейді қу жүректің дертіне түк,
Шоқ қалған Қаләндардың өрті кетіп.
Айла да, амал таппай өзімді-өзім
Болғаны жібермесем тентіретіп.
***
Тобасы естен шығып, жасағаны,
Ұмыт боп кейбіреудің кешегі әні.
Кек қуған кетісетін ағайыным
Тойымда суырылып өш алады.
***
Келмейді ойсыз сөзге құлақ асқым,
Кісіні кей ортада сынамас кім?
Уәжден ұтылып та көрмеген ем,
Дауасыз бетпағыңнан тұра қаштым.
***
Жыр жаздым тірлігіңе жыным келіп,
Жатқан соң түнім де өліп, күнім де өліп.
Қай кезде бұзылмадық, бүлінбедік,
Біз қашан жарық күннен түңілмедік?!
***
Пенделер бұл өмірге кекті неге,
Ақырын ойламас-ты текті деме.
Бәрібір босанып сен шыға алмайсың,
Ей, жүрек, қу кеудені тепкілеме!
***
Шарап бер бал уызын тамшылатып,
Тимейді тіршілікте жалшыға түк.
Сандалған сөздер мені сансыратып,
Барады буындырып, қансыратып.
***
Бермейді-ау бұл заманда талап пайда,
Ешкім де құр сөзіңді жаратпайды, ә.
Дос-туыс дегендерің кімдер екен –
Алайын түсін түстеп, шарап қайда?
***
Көзімді сұлуларға көп қададым,
Жыр десе, суырылып тоқтамадым.
Кеудеме қорғасындай құйып қойған,
Қайғының бұза алмадым от қамалып.
***
Адамдар бекер келген жер бетіне,
Сондықтан Алла алдында пенде түге.
Тірілер бірін-бірі қорғамайды,
«Қорықсаң» дейді қазақ «көрге түне!».
1995 жыл, тамыз.

---